{ خنجرهای حلقه دار کونگ فو شائولین } :
سلاحی است که میتواند طبق یکسری روشها و الگوهای متنوع ÷رتاب شود و بدن حریف را زخمی کند / خنجرهای حلقه دار همانند نیزه و شمشیر برای استفاده در میادین نبرد ساخته نشده اند آنها به منظور استفاده در رزمهای انفرادی و شخصی طراحی شده اند.
شکل مسطح این سلاح این اجازه را میدهد که حمل و یا پنهان کردن آنها نسبتا ساده باشد و به این خنجرها { تیغه های پوتین } هم میگویند زیرا رزمی کاران اغلب آنها را داخل کفشهای خود قرار می دهند / حلقه های خنجر برای رها نشدن اسلحه از دست رزمی کار است و به او این امکان را میدهد که با قلاب کردن انگشت در آن اسلحه را حین کشمکش و مبارزه در دست خود حفظ کند .
گذشته از آن این حلقه میتواند به عنوان مکملی برای مشت رزمی کاران بکار رود / بعضی از کونگ فو کاران حلقه های کوچکتری را به حلقه اصلی آویزان میکنند / اول اینکه به کسی که به تنهایی مشغول تمرین است این امکان را میدهد که با گوش کردن به صدای ناشی از برخورد آنها به یکدیگر ضربات خود را با تمرکز بیشتری بزنند و با توجه به انعکاس صدای آنها که متناسب با قدرت و سرعت ضربات است ضربات خود را تنظیم میکنند / دوم اینکه صدای ناشی از این حلقه های کوچک ظهن حریف را آشفته کرده و تمرکز او را از بین میبرد.
علاوه بر خنجرهای حلقه دار میتوانند با همراهی تکنیکهای مختلف :
{ قفل مفاصل - چین نا } استفاده کنند.
این تکنیکها اساسا به گرفتن مچ و ساعد حریف که سعی دارد با گرفتن دستان رزمی کار جلوی خنجرها را بگیرد متمرکز میشوند بطور مثال در یکی از تکنیکهای :
{ چین نا - مشت } رزمی کار سبک شائولین در حالیکه نوک خنجر در زاویه مناسبی به آرنج قرار دارد در نقطه ای قفل نگهداشته میشود و در این حالت به محض اینکه حریف مچ رزمی کار را بگیرد رزمی کار با حرکتی رو به پائین مچ خود را رها ساخته و مچ او را قفل میکند و سپس با یک چرخش کوچک خنجر رزمی کار پس از زخمی کردن مچ حریف به بدن او حمله میکند.
این تکنیک معمولا اولین تکنیک { چین نا } است که رزمی کارانی که با خنجر حلقه دار کار میکنند فرا میگیرند / خنجرهای حلقه دار دو قلو معمولا اولین سلاحهای دوقلویی هستند که مربیان { ووشو } به شاگردانشان آموزش میدهند / البته گاهی اولین سلاحهایی که تدریس میشوند تیرهای دوقلو می باشند .
آموزش صحیح و تمرین مداوم شاید در عمل کاربردی نداشته باشد اما میزان درک کونگ فو کاران از حرکات مختلف و مهارت آنها را بالا می برد .
شوری کن یا تیغه های پرنده { ستاره } :
شوری کن عبارتی است که از دوره { موروماچی } 1573 - 1623 به کار برده میشد.
{ شوری کن اوچی } به فراگیری شوری کن اصلی در زمان جنگهای داخلی ژاپن 1467 - 1511 مربوط میشود .
مهارت در پرتاب شوری کن در میدان جنگ تکامل پیدا کرد و به همین جهت آن دوره { دوره طلایی نینجا } نامیده شد / شوری کن پنهانی ترین اسلحه زراتخانه نینجاها بود و به علت تعداد لبه ها و نحوه پرواز آن در هوا از کار آمدترین اسلحه های آنان بود / اولین هدف لبه های تیز آن صورت و بعد شانه و یا { ترقوه } است / نینجاها در میدان نبرد بر عکس سامورایی ها از قانون خاصی پیروی نمی کردند و به همین دلیل آزادانه از هوش و سرعت و فن خود استفاده می کردند.
{ شوری جوتسوی } آغشته به زهر اسلحه مورد استفاده { ایکو سا - سینو بوی } از پای در می آورد / منابع زهر گیاهان سمی احشاء پر کردن سم یک نوع ماهی ژاپنی - ریشه زهر آلود گیاهان غدد زهر آگین مارها - ترشحات سمی از پوست دوزیستان - زهر عقرب و بند پایان است / یک نینجا میتواند با خرد کردن برگها و ریشه گیاهان گوناگون که در ژاپن میروید حریف خود را در حالت نیمه بیهوشی و یا خواب کند / شیره قارچها به اندازه گاز { خنده } نیز موثر است .
نامهای گوناگون برای نحوه پرتاب این اسلحه در ژاپن به کار برده میشود .
شوری کن - وازا : فن های شوری کن
شوری کن - ناگه : پرتاب واقعی
شوری کن - اوجی : ضربه یا پرتاب شوری کن
شوری کن - جوتسو : مهارت و استادی در شوری کن
در کل دو نوع شوری کن وجود دارد { بو شوری کن } که کشیده و باریک است و
{ شاکن } که لبه های متعددی دارد .
بو - شوری کن / اشکال مختلفی دارد { ماری - گاتا سوزنی شکل است }.
{ تانتو - گاتا } که شکل خنجر است
{ یاری - نو - مو - گاتا } ماننده نیزه است
{ ریو - تانکن - گاتا } دولبه است
{ امیی - گاتا } به شکل چلچله است
{ شاکن } نیز به شکلهای مختلف وجود دارد .
{ سانکو - گاتا } سر پرنده
{ شی شی - هو } که نوکهای آن از چهار جهت منشعب است .
{ جو جی } به شکل صلیب است
{ گوهونو } نوکهایش از شش جهت است
{ هابو } نوکهایش از هشت جهت است
{ جو پو } از ده جهت منشعب میشود
{ مان چی } شبیه چلیپا یا صلیب شکسته است
{ ناگار مانجی } به شکل منحنی یا خمیده است
{ کاکو مانجی } مانند زاویه 90 درجه قائم است
{ روپو شوری کن } نوکهای آن روی یک حلقه یا پیچ نصف شده است
{ کومی آواسه } به شکل دو شوری کن به هم متصل شده است.
گاهی اوقات از شوری کن برای تیز کردن و خم کردن { بو کن } یا شمشیرهای چوبی نیز استفاده میشود.
یک نوع شوری کن چوبی نیز وجود داشت که برای جلوگیری از صعود دشمن از دیوار هنگام شب استفاده میشد.
فراگیری و طرز پرتاب { شوری کن } را هنرجویان بطور شفاهی از استاد خود فرا میگیرند / قوانین آن هنوز هم سری است ولی آنچه مسلم است برای پرتاب شوری کن تمام بدن باید حرکت کند.
قرار دادن صحیح انگشتها - کمر - بازوها - عضلات شکم و همچنین هماهنگی بین دست و چشم باعث پرتاب بهتر اسلحه میشود / به گفته یک استاد نینجا به نام استاد { تاناکا } 3 الی 5 سال طول میکشد تا در پرتاب شوری کن مهارت پیدا کرد.
نینجاهای قدیمی در 400 سال پیش راههای گوناگون برای پرتاب شوری کن ابداع کردند که شامل { اوموته اوچی } ضربه منظم و با قاعده و یا { اورا اوچی } ضربه مخالف .
{ اوشیروا اوچی } ضربه معکوس از پهلو
{ داماشی اوچی } پرتاب جمعی
{ نه اوچی } پرتاب در حالت دراز کش
{ تا اوره اوچی } پرتاب بصورت غلط زدن
{ کا یی تن اوچی } پرتاب پیچکی
{ رنزو کو اوچی } پرتاب متوالی یا پی در پی
{ نی مای اوچی } پرتاب دوتایی
سان مای اوچی } پرتاب سه تایی که این روشها در حالتهای نشسته و یا ایستاده انجام میشوند.
حالت آتش - حالت آب - حالت زمین - حالت چوب - حالت فلز - حالت آسیاب بادی
حالت برق آسمان - حالت مهتاب - حالت عدد 10 - حالت عدد 8 - حالت عدد 2 .
شوری کن با وزن سنگین در داخل هدف بیشتر نفوذ میکند و در نتیجه استفاده از
شوری کن سبک و کوچکتر آسانتر خواهد بود .
برای تمرین فضای باز و امن را انتخاب کنید که این اسلحه بسیار خطرناک است.
هرچند شوری کن کوچک و سبک وزن است ولی به عنوان یک اسلحه مرگبار شناخته شده است.
سای :
ظاهری شبیه به شمشیر دارد با این تفاوت که تیز و برنده نیست / این سلاح به شخص امکان میدهد تا بدون آنکه حریف خود را زخمی کند سلاحش را دفع کند.
این وسیله در قرون وسطی توسط خانواده { جوته } ها مورد استفاده قرار می گرفت و از تاریخچه دقیق آن اطلاع دقیقی در دست نیست .
تونفا :
از این سلاح در زمانهای دور به عنوان وسیله ای برای خرمن کوبی استفاده می شده است و مورد استفاده آن بیشتر در { اوکیناوا } بوده است که یکی را برای دفاع و دیگری را برای ضربه زدن به حریف بکار می بردند.
کوساری :
کمندی است به طول 4 متر و بیشتر سامورایی ها از آن استفاده می کردند که اگر محکم به دور حریف بسته شود خطرناک و مرگ آفرین خواهد بود .
کاما :
تکنیک استفاده از این سلاح طوری طرح ریزی شده که شخص حمله حریف را دفع کرده و همزمان به او حمله ور شود .
نانچیکو :
شناخته ترین سلاح کاراته { نانچیکو } است که در قدیم برای خرمن خرد کنی از آن استفاده میکردند / این سلاح امروزه کاملتر شده و آن را به شکل دو تکه چوب محکم به وسیله زنجیر به هم متصل می کنند / استفاده از این سلاح این امکان را میدهد که همزمان ضربه ای به سر حریف زده و همچنین سلاحش را دفع کند.
برای استفاده از این سلاح باید دستها و انگشتانی محکم داشته باشید.
نیزه سلطان :
سلاحهای کونگ فو / چوبها / شمشیرها / و زنجیرها است که در راس همه آنها نیزه قرار دارد و عنوان { سلطان سلاحهای کونگ فو } را به خود اختصاص داده / علاوه بر سنگ و چماق نیزه یکی از قدیمی ترین سلاحهایی است که مورد استفاده می گرفته / کتابهای چینی روشهای تعلیم نیزه را مربوط به { سلسله مینگ } در سالهای 1368 الی 1644 معرفی کرده اند .
یکی از متخصصین نیزه در سبک کونگ فو در آمریکای شمالی { کونک وینگه ام } است که کونگ فو شائولین چینی شمالی و جنوبی را در سانفرانسیسکو تعلیم می دهد / { وینگ ام } که در سن 8 سالگی در { کنتون چین } تعلیمات خود را آغاز نموده معتقد است که نیزه یکی از مهمترین سلاحهای کونگ فو است.
مثلا { جونگ بینگ چونگ } که به معنای ضربه افقی موازی است به هنرجویان می آموزد که چگونه { نی جینگ } خود را که همان نیروی انفجاری که در پس نیروی نیزه است را افزایش میدهد / در قدیم نیزه یکی از اصلی ترین سلاحهای ارتش چین بوده است / بر خلاف شمشیر پهن که نیروی خود را از بازوها و قسمت بالای بدن میگیرد قدرت نیزه از کمر و پاهای شخص گرفته میشود / چینی ها در مورد نیزه میگویند اگر نیزه یک اینچ بلندتر باشد به همان اندازه قویتر خواهد بود / شخص باید با دست راست انتهای نیزه را بگیرد تا بتواند میدان حملات خود را وسعت دهد و با دست چپ باید تقریبا وسط نیزه را بگیرد / نیزه باید همیشه در سطح کمر نگه داشته شود تا پاها و کمر بتوانند بیشترین نیرو را برای حملات و یا دفاع داشته باشد / از نیزه به 3 منظور استفاده میشود { حمله - دفاع - منحرف کردن }حملات همه با نوک یا ته نیزه انجام میگیرد / تکنیکهای حمله به چند دسته تقسیم میشوند / حملات عمودی به بالا { فوقانی } حملات عمودی رو به پائین { تحتانی } حملات افقی و مورب با یک دست و یا با دو دست و ضرباتی با ته نیزه اجرای حرکات انحرافی به اطراف بدن مانند 8 انگلیسی است / چینی های باستان در مبارزات خود از دو نوع نیزه استفاده میکردند / نوع اول { دای چونگ } نامیده میشد که بین 12 تا 16 فوت طول داشت.
این نیزه بلند عمدتا توسط سواره نظام استفاده میشد.
نوع دوم { فاچونگ } است که امروزه بطور معمول توسط هنرجویان کونگ فو استفاده میشود / جراحتهای حاصل از نیزه مشابه نیش زدن سریع مار است و حرکت نیزه به حرکتهای یک اژدهای شناور باوقار شباهت دارد.
{ هونگ وین } یا همان { موهای بافته شده } در میدان مبارزه دو کار انجام میدهد / اول اینکه خون قربانی را جذب میکند و از ریختن آن روی دسته نیزه و دستان مبارز جلوگیری میکند و دوم اینکه حریف را گیج میکند.
{ هونگ وین } در دایره ای به قطر دو پا می چرخد هنگامی که نیزه مانند یک خنجر عمل میکند و در نتیجه نوک نیزه در چشمان حریف تقریبا نامرئی میشود.
نیزه همواره یک جز اساسی در سبکهای { کونگ فو شمال چین } بوده است ولی در سیستم { هانگ گار چین جنوبی } نیزه تازه اضافه شده است / طبق گفته استاد { وینگ ام } سبک { هانگ گار } بطور سنتی از چاقوهای پروانه ای نیزه 3 سر و چوب بلند استفاده میکنند.
نیزه { گل آلو } اساسا یک نیزه چین شمالی است و دو نسل قبل به سیستم
{ هانگ گار } راه یافت .
استاد { هانگ گار } 7 روش مبارزه با نیزه را تعلیم میدهد :
{ کوان دو در مقابل نیزه } { شمشیر پهن در مقابل نیزه }
{ چوب دستی 3 قسمتی در مقابل نیزه } تعلیم نیزه موقعی شروع میشود که هنرجویان در استفاده از چوب دستی و شمشیر پهن ماهر شده باشند.
به نظر استاد { وینگ ام } تعلیم نیزه عضلات مهم بدن را محکم و ورزیده میکند پس بنابراین هنرجویان کونگ فو باید که نیزه را فرا بگیرند
********************************************************************.
{ بو } یا چوب دستی :
قرنهاست که بطور غیر رسمی از چوب دستی به عنوان سمبل هنرهای رزمی یاد میکنند / چوب دستی منشا ژاپنی دارد و نام آن { تنبین } که وسیله ای است که در کشاورزی کاربرد دارد.
{ تنبین } در واقع چوب بلندی است که روستائیان آن را روی شانه هایشان گذاشته و با آن سطل های آب را از رودخانه حمل می کردند / { فو میو دمورا } استاد کاراته سبک { شیتوریو } و یکی از اعضای مجله بلک بلت کتابی دارد به نام :
{ بو - اسلحه دفاع شخصی کاراته } { فو میو دمورا } معتقد است که بسیاری از تکنیکهای { بو } که در { کوبودو } سلاحهای کلاسیک اوکیناوایی مورد استفاده قرار میگرفت همان هایی بودند که { دارو مادائی شی } راهب قرن 16 که چگونگی استفاده از چوب دستی را به منظور دفاع از خود تشریح کرد ابداع نموده است.
در سال 1314 میلادی دولت ژاپن طی حکمی که برای اهالی اوکیناوا صادر کرد در اختیار داشتن هر نوع سلاح را برای آنها ممنوع کرد / این فرمان عاملی شد برای آنها تا از آلات کشاورزی به عنوان اسلحه استفاده کنند.
نوعی چوب دستی کلفت به طول 180 الی 240 سانتیمتر به نام { گارتر استاف } وجود داشت که در قرون وسطی از طرفداران زیادی در اروپا برخوردار بود .
انگلیسی ها اغلب تعدادی حلقه فلزی را به انتهای چوب دستی وصل میکردند تا قدرت تخریب آن را زیاد کرده و از شکسته شدن چوب نیز جلوگیری کرده باشند .
چوب دستی انگلیسی نه تنها به عنوان یک سلاح مورد استفاده قرار میگرفت بلکه یک وسیله آموزشی برای فراگیری کار با شمشیر بلند بود.
در هنرهای رزمی آسیایی داشتن مهارت در کار با چوب دستی مقدمه و لازمه فراگیری کار با سایر سلاحهایی مانند { یاری - نیزه - ناگیناتا - تبرزین } میباشد .
مهمترین و رایج ترین چوب دستی ژاپنی { کوشاکو-بو } است که یک چوب دستی بطول 180 سانتیمتر میباشد / قطر این سلاح در وسط خود 1 / 3 سانتیمتر و یا
4 / 11 اینچ است و دو سر آن بتدریج بین 9 / 1 سانتیمتر می باشد.
{ ماروبو } سلاح دیگری از این نوع است / این سلاح در مقطع گرد است و قطرش ثابت بوده و در انتها و وسط یکسان است .
چوب دستی انواع دیگری هم دارد مانند { تاکه-بو } که از چوب درختان خیزران ساخته میشود .
{ تتسو-بو } از جنس آهن با مقطع چهار گوش
{ کاکو-بو } چوب دستی چهار گوش
{ رو کاکو-بو } چوب دستی هشت گوش
{ ها کاکو-بو } اغلب بخاطر زیاد بودن لبه های مرگ آورش در مبارزات دوران باستان بکار می رفته / جنس چوب بلوط و انواع محکمتر و گرانتر ساخته شده از درخت زبان گنجشک به همراه داشتن { شمشیر - سای } { نوعی باتون چنگ دار } شوریکن { ستاره پرتاب شونده } و نانچیکو { چوب خرمن کوب } اغلب دست و پا گیر و حتی حمل آن غیر قانونی نیز هست .
موثرترین حمله با چوب دستی { تسوکی کومی } است که بصورت ضربات دو دست بر میانه حریف انجام میگیرد .