| |
با چند روش می توان ورزشکار را کنترل نمود که آیا به آن دامنه کار تعریف شده رسیده است یا خبر ؟ برای مثال وقتی به تیم دستور گرم کردن می دهد باید کنترل کند که آیا واقعا بدن وی گرم گردیده است یا خیر؟ یا آیا در تمرینات هوازی ورزشکار در همان حد خواسته شده کار کرده است یا نه ، زیرا ممکن است ورزشکار فراتر از خواسته مربی شدت کار را بالا برده و یا بر عکس، در آن شدت ، کار نکرده باشد. یکی از این روش ها اندازه گیری اسید لاکتیک خون ورزشکار است زیرا میدانیم در فعالیت های مختلف با شدت های گوناگون ، مقدار تجمع اسید لاکتیک در بدن متفاوت می باشد. اما چگونه یک مربی می تواند در وسط تمرین اسید لاکتیک را اندازه گیری کند ؟ پس راه آسانتری را باید جستجو نمود. ساده ترین راه، اندازه گیری ضربان قلب ورزشکار است ، یعنی با اندازه گیری ضربان قلب ورزشکار با پارامتر های از پیش تعیین شده مثل سن و ضربان قلب ورزشکار در حالت سکون می توان به این هدف رسید. وقتی مربی به ورزشکاری دستور گرم کردن (warm up ) می دهد باید ضربان قلب وی برابر فرمول زیر محاسبه کند و ضربان قلب که به این محدوده رسید نشان می دهد که بدن گرم شده است و آماده تمرین می باشد. ماکزیمم ضربان مجاز قلب ورزشکار = سن ورزشکار – 220 ضربان قلب کاری = ضربان قلب ورزشکار در حالت سکون – ماکزیمم ضربان قلب ورزشکار ضربان قلب در حالت گرم کردن= ضربان قلب در حالت سکون + (4/0×ضربان قلب کاری) برای مثال این محاسبه برای یک ورزشکار 30 ساله که ضربان قلب وی در حالت سکون 70 ضربه در دقیقه می باشد به شرح زیر است محدوده ضربان قلب ورزشکاری که استقامتی هوازی کار می کند به شرح زیر است: ضربان قلب یک ورزشکار با مشخصات ذکر شده فوق وقتی که در آستانه غیر هوازی کار می کند اما محاسبه ضربان قلب همان ورزشکار 30 ساله که ضربان قلب وی در حالت آرامش و سکون 60 است در زمانیکه در آستانه اسید لاکتیک یعنی غیر هوازی کار می کند به شرح زیر است. ضربان قلب ورزشکاری که در سیستم اسید لاکتیک یا غیر هوازی کار می کند
|
| |
پیشرفت از سطوح ابتدایی به سطوح نخبگی در ورزش فرآیندی بسیار پیچیده است. این فرآیند نیازمند شناسایی و انتخاب افراد با استعدادی است که شرایط لازم جسمانی ، مهارتی و رفتاری برای موفقیت در یک رشته ورزشی خاص را داشته باشند.
استعداد چیست؟ استعدادیابی در ورزش
|
| |
این ورزش مفرح که از آن بهعنوان ورزشی کارآمد یاد میشود از تنوع بسیاری در تکنیکهای ورزشی برخوردار بوده و حتی دارای فدراسیون جهانی است. جالب است بدانید که هر دقیقه طناببازی در یک فرد بهطور متوسط باعث مصرف حدود 10 تا 12 کیلوکالری انرژی میشود. این انرژی معادل انرژی مصرفی در ورزش دو با سرعت حدود 10 کیلومتر در ساعت است که سرعت بالایی به حساب میآید. البته لازم به ذکر است که بهترین راه لاغری محدود کردن مواد غذایی دریافتی بوده و ورزش تنها بهعنوان مکمل در کنار رژیم غذایی توصیه میشود. این ورزش باعث افزایش ظرفیت قلبی تنفسی شده و به دلیل فشاری که بر استخوانهای اندام تحتانی وارد میکند، خاصیت ضدپوکی استخوان دارد و موجب تقویت عضلات و تاندونها میشود. بسیاری از افرادی که دچار مشکلات طبی ناشی از بیتحرکی هستند، میتوانند ناراحتی خود را به کمک طناببازی درمان یا از بروز آن پیشگیری کنند. طناببازی برای افراد سالم ضرری نداشته اما توصیه میشود کسانی که مشکل ارتوپدی اندام تحتانی دارند، خانمهای باردار و دارندگان پروتزهای پزشکی مختلف که امکان جابهجاییشان وجود دارد، بدون مشورت پزشک معالجشان طناببازی نکنند. درضمن، تصور اینکه طناببازی باعث شل شدن اندامهایی مانند سینه میشود درست نیست اما پوشیدن تاپهای چسبان میتواند تاثیرات احتمالی تروماهای وارده را در خانمها کمتر کند. هرکس متناسب با توانایی هوازیاش میتواند برای خود برنامهای را در نظر بگیرد اما در غیرورزشکاران 5 دقیقه پیادهروی و 1 دقیقه طناب زدن به دنبال آن مناسب است و فرد میتواند این مجموعه (5 دقیقه پیادهروی و 1 دقیقه طناب زدن) را به هر تعداد که میتواند تکرار کند. اصولا این ورزش را میتوان یک روز در میان انجام داد و رعایت تعادل در شدت، مدت و دفعههای ورزش متناسب با وضع آمادگی جسمانی فرد ضروری است. |
کاراته یک نوع ورزش رزمی است. به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) و شامل ضربههای سریع دست و پا.کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی 9 سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعتهای طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود میدیدند به مبارزه و مقابله برخیزند 18 حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است.
کاراته امروزی شکل تکامل یافته ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده میشد. از هنگامی که حکومتهای استبدادی در چین سلسله کینک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاحهای رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.
در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیکهای سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبکهای متعددی از کاراته را به وجود آوردند.
سال ۱۳۴۲ سال ورود کاراته به ایران توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته هستند میباشد.
در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک میشود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبکهای اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی میباشد.
* سبک های کنترلی عبارتاند از:
* شوتوکان بنیان گذار: گیچین فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو میشود . * شیتوریو بنیان گذار: کنوا مابونی. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته میباشد.
* گوجوریو بنیان گذار: میاگی چوجون. گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته میباشد.
* وادوریو بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری. وادوریو یعنی : راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه.
* سبک های غیر کنترلی عبارت است از:
* کیوکوشین بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما کیوکوشین کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک های دیگر است، به وجود آمد.
* توضیح کامل تر:
* سبک های کاراته بسیار متعدد و بالغ بر صد نوع سبک رسمی در دنیا وجود دارد.اصول کلی و پایه ی سبک های کاراته با هم یکی است و فرق آن ها در نحوه ی بکار گیری آن هاست.
* بطور کلی سبک های کارته به سه دسته تقسیم می شود
* سبک های کنترلی
* سبک های غیر کنترلی
* سبک های رینگی
* برخی از سبک های مهم در کاراته:
* جو کای بو کاراته ( ترکیبی از جودو، کاراته ، بوکس )
* شوتوکان (با استفاده از این سبک حرکت های غیرممکن فیزیکی امکان پذیر می شود )
* شیتوریو ( سیستم ناهاته ، سیستم شوری ته ) این سبک توسط کنوامابونی ایجاد شد.
* کان زن ریو
* بودو
* گوجوریو
* کیوکوشین
* کیوکوشین کای (بر قدرت فیزیکی تاکید دارد )
* وادوریو
* آشیهارا
* انشین
پیدایش و بنیانگذاری کاراته گوجوریو اوکیناوایی
( بطور اختصار )
東恩納 寛量
هنر « ناهاته » که &zwj استاد « کانریو هیکااونا » آن را بنیاد نهاد ، اساس و پایه گوجوریو را شکل می دهد . استاد هیکااونا در سال 1853 به دنیا آمد . او که علاقه داشت هنر کمپو چینی را در چین فرا گیرد ، سرانجام پس از تلاش بسیار توانست به بندر فوچین که در آن موقع تنها بندری بود که با اوکیناوا تجارت داشت برود . او 16 سال در آنجا زیر نظر استاد ریوریوکو تعلیم دید . هنگامی که استاد هیکااونا به اوکیناوا باز گشت با پخش شدن اطلاعاتی در باره مهارتهای وی ، پس از مدت کوتاهی آموزش اعضای خانواده سلطنتی را به عهده گرفت . چندی نگذشت که استاد نخستین دوجوی خود را دایر کرد . استاد هیکااونا به خاطر سرعت ، نیرو و قدرت فوق العاده اش بزودی شهرت یافت و هنر وی به اسم ناهاته معروف شد .
宮城長順
اما پایه گذار واقعی گوجوریو را باید استاد « چوجون میاگی » که شاگرد و پیرو استاد هیکااونا بود ، شناخت . او در سن 14 سالگی با استاد هیکااونا آشنا شد و با اتفاق استاد زندگی خود را وقف تکمیل و پیشرفت هنر ناهاته کرد . 13 سال بعد در سال 1917 استاد هیکااونا از دنیا رفت و استاد چوجون میاگی در همان سال به چین رفت تا بتواند ریشه های ناهاته را بیشتر در شهر فوچین ( فوچااو ) کشف کند . استاد چوجون میاگی پس از مدتی به اوکیناوا باز گشت . او مردی با اراده بسیار قوی بود و هر روز در طبیعت تمرینات مختلفی را انجام می داد تا حواس پنجگانه خود را تقویت کند .
در سال 1921 زمانی که امپراتور ژاپن پرنس هیروهیتو از اوکیناوا دیدن می کرد ، استاد میاگی هنر ناهاته را در برابر امپراتور به نمایش گذاشت . در سال 1925 نیز برنامه ای برای پرنس چی چی بو اجرا کرد . استاد چوجون میاگی گسترش ناهاته را نه فقط در ژاپن بلکه در جهان در نظر داشت . بنا بر این هم زمان با معرفی هنر خود به ساختار و سازمان دهی ناهاته نیز می اندیشید و سعی میکرد آنر را بعنوان یک گنج فرهنگی به نسل های آینده در ژاپن و کشورهای دیگر هدیه کند .
در سال 1926 استاد چوجون میاکی باشگاه تحقیقاتی کاراته را در « واکاس چو » بنیاد نهاد . در آنجا سه استاد بزرگ دیگر به نام های « هانا شیرو » « موتوبو » و « مابونی » استاد میاگی را همراهی می کردند . استاد چوجون میاگی هر روز بعد از تمرینات به منظور پرورش و رشد اخلاقی شاگردان ، درباره بشر ، زندگی روز مره و اخلاقیات فرهنگ سامورایی برای آنان سخن رانی می کرد .
در سال 1927 استاد « جیگورو کانو » پایه گذار جودو وقتی که یک نمایش کاتا از استاد چوجون میاگی را دید ، تحت تاثیر قدرت و محتوای پیشرفته تکنیکهای ناهاته قرار گرفت . نفوذ استاد کانو سبب شد استاد چوجون میاگی در مسابقات مهم بودو ژاپن که از طرف دولت حمایت می شد شرکت کند و هنر ناهاته خود را به نمایش عموم گذارد .
در سال 1930 استاد میاگی در مسابقات « بوتوکو _ کای » و در سال 1932 در مسابقات « سای نی بودو » شرکت کرد .
استاد میاگی چندی بعد تصمیم گرفت نامی برای هنرش انتخاب کند ، لذا نام گوجوریو کاراته را انتخاب کرد ، به معنی سخت و نرم که از یک اصل کمپو سنتی چینی گرفته شد . در سال 1933 هنر گوجوریو در انجمن هنرهای رزمی ژاپنی « بوتوکو کای » بطور رسمی به ثبت رسید . در دهه 1930 استاد میاگی ، کاراته دو را به طور فعال به پیش برد تا اینکه در سال 1934 یک روزنامه از هاوایی ، او را به آنجا دعوت کرد تا کاراته را معرفی و کلاسهایی را برای آموزش علاقه مندان بر پا کند .
در سال 1937 « بوتوکو کای » حکم تائیدیه کاتا را به او اعطاء کرد و استاد میاگی همچنان استفاده و بررسی از روشهای علمی ورزش گوجوریو را توسعه داد . در سال 1940 کاتا های « گگسای دای ایچی » و « گگسای دای نی » را با هدف معرفی کاراته و ارتقاء آموزش و پرورش بدنی جوانان ارائه کرد . وی کاتای « تنشو » را هم بوجود آورد که این کاتا به نرمی این هنر در کنار کاتای « سانچین » که به سختی گوجوریو تاکید دارد ، اشاره میکند .
استاد میاگی پس از جنک جهانی دوم و از دست دادن یکی از پسران و همچنین یکی از شاگردان ارشد خود که سبب وقفه ای چند ساله در آموزش ها شد مجددن در سال 1946 تعلیم کاراته را در جزیره مرکزی ژاپن در کانسای ( اوساکا کنونی ) پی گرفت و بعد از بازگشت به اوکیناوا آموزش کاراته را در آکادمی پلیس اوکیناوا و همچنین در حیاط منزلش در « چوبویا » ـ که پسر وی هنوز در این محل زندگی می کند ـ شروع کرد .
استاد میاگی را باید به عنوان پایه گذار گوجوریو کاراته دو شناخت . او از همان ابتدا کاراته را به عنوان یک گنج فرهنگی اوکیناوایی معرفی و تمام زندگی خود را وقف مطالعه ، پیشرفت و انتقال کاراته اوکیناوایی به نسل های آینده کرد . وی در تمام طول عمر ش همواره مورد احترام تمامی استادان هنرهای رزمی در ژاپن قرار داشت و تا امروز نیز همگان استاد میاگی را به عنوان یکی از بزرگترین صاحب نظران و تئوریسینهای کاراته می شناسند .
استاد میاگی نام گوجوریو را از هشت قاعده از کمپو سنتی چینی که در سند « بو بی شی » مطرح می شود ، انتخاب کرد که این هشت قاعده عبارتند از :
1. ذهن با بهشت و زمین یکی است .
2. ریتم گردش جسم مانند گردش خورشید و ماه است .
3. روش دم و باز دم ، سختی و نرمی است .
4. بر حسب زمان و تغییر عمل کنید .
5. تکنیکها در غیاب فکر آگاهانه رخ می دهند .
6. پاها باید به پیش روند ، عقب روند ، جدا شوند و جفت شوند .
7. چشمها نباید حتی کوچکترین تغییر را از نظر پنهان دارند .
8. گوشها در تمامی سمتها با دقت و به خوبی می شنوند .
نا گفته نماد که این هشت قاعده ، جوهر هنر رزمی گوجوریو محسوب می شوند و هنر آموز در تمرین می کوشد به عمق این اصول دست یابد