جسم و روحتان را با کاراته تقویت کنید

 

از آنجا که «اوکیناوا» جزیره ای است متعلق به ژاپن و هم مرز با چین، این قانون آنجا را هم دربرگرفت. در اصل کاراته برای جزیره اوکیناوا است.

کاراته کلمه ای ژاپنی است و به فارسی یعنی دست خالی. شعار این ورزش رزمی، تقویت جسم و روح است.

کاراته امروز در مقایسه با کاراته سال های گذشته فرق بیشتری کرده و نسبت به سال های گذشته پیشرفته تر و منظم تر شده است. کاراته به دو سبک کنترلی و غیرکنترلی تقسیم می شود. سبک های کاراته زیاد است اما چهار سبک مادر کاراته عبارتند از «شیتوریو»، «شوتوکان»، «وادوریو» و «گوجیوریو».

کاراته به دو بخش «کمیته» و «کاتا» تقسیم می شود:

«کمیته» یعنی مبارزه دو نفر کاراته کا، با رعایت قوانین مسابقه که توسط فدراسیون جهانی کاراته تنظیم می شود، به طوری که به یکدیگر آسیبی وارد نکنند و با نمایش و زیبایی تکنیک نسبت به حریف امتیاز کسب کنند.

«کاتا» اجرای تکنیک هایی است که به طور ثابت و رسمی در کاتا گنجانده شده است.

در اجرای کاتا ایستادن صحیح، دفاع و حمله قدرتی و تنفس مهم است. در کاتا، کاراته کا برای خود حریفی خیالی فرض می کند و هر سبک کاراته کاتای مخصوص به خود را دارد.

این ورزش محلی در تمام دنیا انجام می شود و ورزشی است که به همت بزرگان کاراته ژاپن به دنیا معرفی شده است مثل استاد گیچین فاناگوشی، استاد کن وا مابونی، استاد چوجون میاگی، استاد هیرونوری اوتسوکا و استاد اویاما.

ورزش کاراته یکی از رشته های پرمخاطب و تماشایی جهان است. ورزش کاراته از مدال آورترین ورزش های ایران است. این ورزش در سال ۱۳۴۲ توسط استاد فرهاد وارسته به ایران آورده شد.

در کاراته برای رده بندی پیشرفت هنرجویان از کمربند استفاده می شود که به ترتیب به رنگ های سفید، زرد، سبز، آبی، قهوه ای و سیاه (از دان یک تا دان ده) تقسیم می شود. (در بعضی از سبک ها بعد از آبی کمربند بنفش وجود دارد). که هر کدام از رنگ ها فلسفه خودشان را دارند.

ورزش کاراته ورزشی است که با جسم و روح سروکار دارد به همین دلیل در این ورزش بر آمادگی جسمانی بالا تأکید می شود و ورزشکاران با تمرین های بدنی سخت و مدرن به تقویت جسم می پردازند و با تقویت روح ادب و تواضع روح خودشان را قدرتمند می کنند. علت سفیدی لباس کاراته تأکید بر صلح و آرامش است.

استاد فقید کاراته گیچین فاناگوشی (پدر کاراته مدرن) درباره کاراته می گوید:

کاراته چون آبی است جوشان که اگر حرارت به آن نرسد رو به سردی می گراید.

و اینکه:

کاراته تأکید بر اجتناب از دعوا و زورگویی دارد و هنر جوانمردان و شجاعان است.

---

پزشکی ورزشی

پزشکی ورزشی شاخه‌ای از علم پزشکی است که در زمینه سلامتی ورزشکاران و همچنین استفاده از ورزش در جهت حفظ سلامت عمومی انسانها مطالعه می‌نماید.

تاریخ [هرچند رشته پزشکی ورزشی به عنوان یک رشته تخصصی پزشکی در چند دهه اخیر مطرح شده‌است ولی سابقه آن با تاریخ ورزش درجهان پیوند خورده‌است و از هنگامیکه ورزش وجود داشته، مباحث پزشکی مرتبط با ورزش نیز در کنار آن مطرح بوده‌است. در یک کتابچه پزشکی یافت شده در هند با عنوان Arthava-Veda که مربوط به ۸۰۰ تا ۱۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می‌باشد از اثرات درمانی ورزش نام برده شده‌است. با گسترش ورزش و همگانی تر شدن آن دانش بشری در خصوص پزشکی ورزشی به‌ویژه در بعد آسیب‌های ورزشی و بازتوانی ورزشی افزایش یافت.

ابن سینا در کتاب قانون خود جستارهایی را به موضوعات مرتبط با پزشکی ورزشی اختصاص داده‌است. موضوعاتی مانند اثر ورزش بر تندرستی، اثرات انواع ماساژها، ورزش در کودکان و سالمندان و نحوه برخورد با خستگی‌های ناشی از ورزش ودرمان آن، منافع و مضار ورزش در بیماریها و آسیب‌های ناشی از ورزش از جمله مباحثی که بخشی از کتاب قانون را به خود اختصاص داده‌است.

جالینوس پزشک یونانی سده دوم وسوم پیش از میلاد نگرش جدیدی را درمورد سلامت و بهداشت ارائه داد که می‌توان آن را فیزیولوژی کاربردی ورزش نامید. همین پزشک است که استفاده از فرآورده‌های گیآهی محرک را برای افزایش کارایی ورزشکاران در یونان باستان گزارش نموده‌است. سابقه استفاده ورزشکاران از ماساژ و رژیم غذائی خاص به مدت ۱۰ ماه پیش از آغاز مسابقات المپیک یونان باستان یافت شده است. انواع رژیم‌های غذائی توسط Promous قهرمان دو دوره دوهای استقامت در ۴۳ قبل از میلاد و اشکال تغییر یافته این رژیم توسط Gardine در ورزش‌های مختلف در تاریحچه المپیک ثبت شده‌است. این موارد حاکی از آن است که هرچند عنوان پزشکی ورزشی مربوط به سده اخیر می‌باشد ولی پیشینهٔ آن به میزان پیشینهٔ علم پزشکی و ورزش می‌باشد.

در سده گذشته که با گسترش دامنه دانش‌ها از جمله علم پزشکی از یک سو و گسترش کمی و کیفی ورزش از سوی دیگر توجه به این رشته در زمره دانش آکادمیک بیشتر شد. در سال ۱۹۲۸ فدراسیون بین‌المللی پزشکی ورزشی در جریان بازی‌های المپیک زمستانی جهت کمک به ورزشکاران پایه گذاری شد. درسال ۱۹۵۰ انجمن ملی مربیان ورزشی جهت آموزش علمی مربیان ورزشی تأسیس شد وبدنبال آن در سال ۱۹۵۱ انجمن پزشکی آمریکا کمیته‌ای را برای مطالعه بر روی آسیب‌های ورزشی پایه‌گذاری نمود که فعالیت ادامه دارد. شاید بتوان این کمیته را اولین اقدام در جهت آکادمیک نمودن رشته پزشکی ورزشی قلمداد نمود. بزرگ‌ترین سازمان پزشکی ورزشی کالج آمریکائی پزشکی ورزشی the American College of Sports Medicine می‌باشد که در سال ۱۹۵۴ تأسیس شده‌است. حوزه فعالیت رشته پزشکی ورزشی در سالهای اخیر پیشرفت چشم‌گیری نموده و هم‌اینک در چندین کشور دنیا انجمن‌های پزشکی ورزشی، فدراسیون پزشکی ورزشی و رشته آموزشی پزشکی ورزشی در دانشگاه‌ها و درسطوح مختلف فعالیت دارد.

پزشکی ورزشی در ایران [تاریخچه پزشکی ورزشی در ایران نیز به سال ۱۳۲۹ مربوط می‌شود. که با تاسیس فدراسیون پزشکی ورزشی ایران در آن تاریخ مباحث مربوط به مقوله پزشکی ورزشکاران از طریق آن مجموعه پیگیری شد . اما با گذشت زمان و نیاز به تخصصهای مختلف کمیته های تخصصی این فدراسیون تکمیل تر گردید . تا جایی کمیته های مختلف ان به ترتیب زیر می باشد : کمیته آموزش و پژوهش : کمیته خدمات درمانی : کمیته تغذیه : کمیته توانبخشی : کمیته درمان : کمیته بانوان : کمیته طرح و برنامه : کمیته روابط عمومی و امور بین الملل : کمیته روانشناسی : ستاد ملی مبارزه با دوپینگ : فدراسیون پزشکی ورزشی ایران با عضویت ۰۰۰/۶۰۰/۲ ورزشکار که به عنوان ورزشکاران سازمان یافته ایران تلقی می شوند به عنوان بزرگترین فدراسیون ملی ایران به امور پزشکی ورزشی ورزشکاران می پردازد .

رشته دانشگاهی پزشکی ورزشی :

رشته تخ×صصی پزشکی ورزشی در دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۸۳ و تاسیس مرکز تحقیقات پزشکی ورزشی در دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۸۰ مجموع سوابق این رشته در ایران می‌باشد. هرساله مجموعا هشت نفر دستیار تخصصی در دو دانشگاه پذیرش می‌شوند.

زمینه‌ها هرچند از دیدگاه دست اندرکاران ورزش مبحث پزشکی ورزشی بیشتر محدود به درمان آسیب‌ها و بازتوانی آسیب دیدگان و کنترل سلامت عمومی ورزشکاران می‌شود ولی رفته رفته دامنه این علم توسعه یافته و موضوعات زیر را شامل می‌شود:

• فیزیولوژی ورزشی و شرایط سازگاری بدن در محیط‌های مختلف

• فیزیوتراپی و بازتوانی آسیب‌های ورزشی

• بیومکانیک حرکات بدن وپی بردن به حرکات خطا جهت کسب بیشترین راندمان و کمترین آسیب

• آسیب‌های ورزشی (تشخیص و درمان آسیب‌ها)

• اختلالات و بیماری‌های ناشی از ورزش و نحوه برخورد با آن‌ها

• تغذیه ورزشی و مکمل‌های غذائی مجاز

• روانشناسی ورزشی

• ورزش در بیماران و در افراد دارای معلولیـهای جسمی و ذهنی

• ورزش در کودکان و نوجوانان

• نحوه شناسائی استفاده از داروها و مواد نیروزا غیر مجاز در ورزش (دوپینگ | Doping)

• ورزش در افراد دارای معلولیـهای جسمی و ذهنی

• ورزش در درمان بیماران و پیشگیری از بیماریها

فعالیت بدنی و ورزش، خطر عود سرطان را کاهش می‌دهد

به همه بیماران سرطانی باید به عنوان بخشی از برنامه درمانی‌شان، برنامه تمرین و ورزش داده شود. این را یک انجمن خیریه حمایت از بیماران سرطانی در بریتانیا می‌گوید. این انجمن می‌گوید شواهد نشان می‌دهد  ورزش بر بهبود بیماران سرطانی تاثیر مثبت دارد .

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی  ،  بنیاد خیریه مک‌میلان برای حمایت از بیماران سرطانی، در گزارشی به بیمارانی که به دلیل ابتلا به سرطان تحت درمان هستند، توصیه کرده هفته‌ای دو ساعت و نیم ورزش کنند.

بنا بر این گزارش توصیه به استراحت بعد از طی مرحله درمانی، دیدگاهی قدیمی و تاریخ‌گذشته است.

نتیجه تحقیقات تازه نشان می‌دهد ورزش می‌تواند خطر مرگ به دلیل سرطان را کاهش دهد و عوارض جانبی درمان را به حداقل برساند.

بنا بر گزارش مک‌میلان از میان دو میلیون بیمار سرطانی در بریتانیا که دوره درمان خود را پشت سر گذاشته‌اند، حدود یک میلیون و ششصدهزار نفر فعالیت جسمی کافی ندارند.

بنا به توصیه مک‌میلان بیماران بزرگسال سرطانی و کسانی که سرطان آنها مداوا شده، باید در هفته ۱۵۰ دقیقه حرکات ورزشی ملایم انجام دهند.

در این گزارش، به نقل از کالج آمریکایی طب ورزشی نیز آمده است که ورزش طی دوره اکثر انواع درمان‌ها و بعد از آن ضرری ندارد و درمان‌شدگان سرطان باید از غیرفعال بودن اجتناب کنند.

باغبانی، راهپیمایی و شنابر اساس این گزارش فعالیت جسمی می‌تواند به فائق آمدن بر تاثیرات سرطان و درمان آن، مانند خستگی و اضافه وزن، کمک کند.

در این گزارش آمده است: “شواهد نشان می‌دهد ورزش و تحرک فیزیکی، خستگی و فرسودگی بیمار را در طی دوره درمان افزایش نمی‌دهد و در عوض باعث افزایش سطح انرژی آنها بعد از درمان می شود… فعالیت جسمی همچنین احتمال ابتلا به امراض قلبی و پوکی استخوان را کاهش می‌دهد. انجام فعالیت‌های بدنی در حد توصیه‌شده، همچنین احتمال مرگ به دلیل سرطان و بازگشت بیماری بعد از مداوا را کاهش می‌دهد.”

تحقیقات قبلی نشان داده بود که ورزش کردن در حد توصیه‌شده، احتمال بازگشت سرطان سینه را تا حد ۴۰ درصد کاهش می‌دهد. در مورد مبتلایان به سرطان پروستات نیز این احتمال حدود ۳۰ درصد کاهش می‌یابد.

به گفته کیران دیوین، مدیرعامل مک‌میلان، فعالیت فیزیکی در روند بهبود و افزایش طول عمر در سرطان بسیار مهم است.

آقای دیوین می‌گوید: “بیماران سرطانی اگر بدانند که فعالیت جسمی تا چه حد می‌تواند بر بهبود آنها و سلامتشان در بلند مدت تاثیر داشته باشد، شگفت‌زده می‌شوند… فعالیت جسمی، لازم نیست شدید باشد، مثلا باغبانی، راهپیمایی تند یا شنا کردن هم به عنوان فعالیت فیزیکی قابل قبول است.”

پیش از این به صورت سنتی به بیماران سرطانی توصیه می‌شد که بعد از درمان استراحت کنند، اما گزارش مک‌میلان می‌گوید که این رویکرد می‌تواند بیمار را در معرض خطر قرار دهد

با حداقل ۱۵ دقیقه ورزش روزانه ، طول عمر را به اندازه سه سال افزا

پژوهشگران علوم پزشکی در کشور تایوان می گویند نتایج تحقیقات آنان نشان می دهد که فقط ۱۵ دقیقه ورزش روزانه می تواند متوسط طول عمر را به اندازه سه سال افزایش دهد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ، کارشناسان  می گویند این کمترین میزان فعالیت برای بزرگسالان است تا فواید بهداشتی آن را مشاهده کنند.

این نیمی از میزان فعالیت فیزیکی است که دولت بریتانیا توصیه می کند.

در همین حال، مطالعاتی که نتایج آن در نشریه “اسپورتس مدیسین” چاپ شده حاکیست که یک زندگی کم تحرک که با شش ساعت تماشای تلویزیون در روز همراه باشد پنج سال از متوسط عمر کم می کند.

دولت بریتانیا اخیرا توصیه کرد که مردم رویکردی انعطاف پذیرتر به ورزش داشته باشند و گفت که بزرگسالان می توانند هفته ای ۱۵۰ دقیقه فعالیت کنند.

برای مثال این می تواند شامل دو ده دقیقه در روز، یا پنج تا ۳۰ دقیقه در هفته باشد.

کارشناسان می گویند این توصیه هنوز برقرار است اما حداقل پانزده دقیقه ورزش در روز نقطه شروع خوبی برای کسانی است که در حال حاضر ورزش نمی کنند یا کم ورزش می کنند.

مطالعه منتشر شده در لنست، بر اساس مروری بر بیش از ۴۰۰ هزار نفر در تایوان، نشان داد که ۱۵ دقیقه ورزش روزانه یا ۹۰ دقیق ورزش هفته ای – مانند پیاده روی تند – می تواند سه سال بر طول عمر بیافزاید.

محققان موسسه ملی تحقیقات بهداشت در تایوان و بیمارستان دانشگاه پزشکی چین دریافتند کسانی که شروع به ورزش بیشتر می کنند معمولا از آن لذت می برند و آن را افزایش می دهند.

به علاوه هرچه بر زمان ورزش افزوده شود بر طول عمر هم افزوده می شود. بر این اساس هر ۱۵ دقیقه ورزش اضافی در روز، به میزان چهار درصد از میزان مرگ می کاهد.

همزمان تحقیقات در استرالیا در مورد خطر تماشای تلویزیون حاکیست که صرف وقت زیاد در برابر تلویزیون می تواند از طول عمر بکاهد، ظاهرا به این دلیل که کسانی که زیاد تلویزیون تماشا می کنند کمتر ورزش می کنند یا اصلا نمی کنند.

سالی دیویس افسر ارشد پزشکی بریتانیا گفت: “فعالیت فیزیکی فواید عظیمی دارد و این مطالعات مؤید چیزی است که از قبل می دانستیم – اینکه انجام فقط کمی فعالیت جسمی در روز فواید بهداشتی دارد و زندگی کم تحرک خطرات بیشتری دارد.”

او افزود: “ما امیدواریم که این مطالعات کمک کند افراد بیشتری تشخیص دهند که راه های زیادی برای ورزش وجود دارد، فعالیت هایی مثل راه رفتن با سرعت خوب یا بیل زدن در باغ می تواند جزو این فعالیت ها محسوب شود.”

اما پروفسور استوارت بیدل کارشناس روانشناسی ورزش در دانشگاه لافبرو گفت که خیلی از مردم در بریتانیا اکنون در دسته کم تحرک قرار می گیرند.

او گفت که روزانه ۳۰ دقیقه ورزش در تقریبا هر روز هفته در شروع کار ممکن است برای خیلی ها دشوار به نظر برسد اما شروع از کم و افزودن بر آن می تواند عملی باشد.

“شما می توانید با فعالیت نسبتا کم جسمی دستاوردهای خوبی داشته باشید. بیشتر همیشه بهتر است، اما ورزش کمتر جای خوبی برای شروع است.”

نتایج این تحقیق در نشریه پزشکی “لنست” منتشر شده است

زنانی که بیشتر ورزش می کنند ۲۰ درصد کمتر از آنهایی که تحرک کمتری

 ورزش بیشتر و تماشای کمتر  تلویزیون خطر ابتلا به افسردگی درزنان را کاهش می دهد .

پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتلیج بررسی های آنان نشان داده است  زنان میانسالی که به طور منظم ورزش می کنند و زیاد تلویزیون تماشا نمی کنند کمتر به افسردگی مبتلا می شوند. 
   
 
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به  نقل از رویترز، محققان دریافتند زنانی که بیشتر ورزش می کنند ۲۰ درصد کمتر از آنهایی که تحرک کمتری دارند به افسردگی مبتلا می شوند .

از سوی دیگر افرادی که درهفته ساعات بیشتری را تلویزیون می بینند بیشتر در خطر ابتلا به افسردگی هستند .

دکتر’ گیلیان مید’ از موسسه رویان ایندبورگ در مورد این تحقیق گفت : این یافته ها تایید کننده تحقیقات پیشین مبنی بر لزوم و اهمیت ورزش برای حفظ سلامت مغز است.

این بررسی اثبات نمی کند که تماشای زیاد تلویزیون و ورزش نکردن موجب بروز افسردگی می شود اما هر چه زمان صرف شده زنان برای ورزش بیشتر باشد اعتماد به نفس در آنان افزایش می یابد و ترشح هورمون اندورفین در خون آنها بیشتر می شود .

نتایج این تحقیقات درنشریه Epidemiology منتشر شده است.

پژوهشگران در این بررسی داده های حدود ۵۰ هزار زن را در مورد ساعات تماشای تلویزیون، میزان فعالیت بدنی و تشخیص افسردگی در آنها بررسی کردند.

پژوهشگران سپس سبک زندگی و جنبه های سلامت مانند وزن، سیگار، بیماری ها و ورزش را در نظر گرفتند و دریافتند آنهایی که روزانه ۹۰ دقیقه ورزش می کردند از آنهایی که روزانه ۱۰ دقیقه ورزش می کردند دستکم ۲۰ درصد کمتر به افسردگی مبتلا شدند.

پیاده روی سریع رایج ترین ورزش مهم محسوب می شود که توانسته است زنان مورد بررسی را از ابتلا به افسردگی رهایی دهد.

این دانشمندان دریافتند زنانی که روزانه سه ساعت یا بیشتر در روز تلویزیون تماشا می کنند ۱۳ درصد بیشتر از آنهایی که اصلا تلویزیون نمی بینند به افسردگی مبتلا می شوند