توانبخشی در کشیدگی و آسیب عضلات پشت ران

 

توانبخشی و ورزش درمانی در کشیدگی و آسیب عضله همسترینگ (Hamstring) :

 
 تعریف و عضلات تشکیل دهنده :
عضلات تشکیل دهنده شامل سه عضله می باشد که تحت نام کلی همسترینگ خوانده می شوند.

1. دو سرران Biceps Femoris
2.  نیمه تاندونی Semi tendinosus
3. نیمه غشایی Semi membranosus
   
   
   که محل اتصال این عضلات: یک سر به استخوانی که هنگام نشستن در قسمت باسن احساس می کنیم و سر دیگر پشت زانو می باشد.

 عمل عضله :
1. خم کردن زانو
2. به عقب بردن ران به طوریکه نزدیک به تنه شود. اگرچه این حرکات به طور خود به خودی انجام نمی شوند.
عضلات همسترینگ نقش حیاتی در راه رفتن، دویدن، پرش و کنترل حرکات تنه بازی می کنند.

 کشیدگی همسترینگ چیست؟
کشیدگی همسترینگ به منزله کشش شدید و یا پارگی فیبرهای عضلانی و یا بافتهای مربوط به این عضلات است.
این کشیدگی می تواند در یک انتها  و یا در هر جایی از طول عضله رخ دهد که بر اساس شدید آسیب به سه درجه تقسیم می شوند.
• درجه یک: کشش شدید و یا اندک پارگی چند فیبر عضلانی است. درد آن معمولاً محدود و قابل نشان دادن با انگشت می باشد. سفتی و ضعف ممکن است مشاهده شود. اگر انجام ورزش ادامه یابد و یا شدت آن بیشتر شود، ممکن است در هنگام ورزش درد از بین برود اما نکته قابل توجه اینجاست که این درد پس از پایان تمرین دوباره رجوع می کند و حتی ممکن است اینبار همراه با شدت بیشتری باشد.
• درجه 2: پارگی متوسط با مقدار بیشتری فیبر عضلانی که ناحیه دردناک بیشتر از درجه یک است و وسعت آن بیشتر است.
سفتی و ضعف وجود دارد و ناحیه دردناک ممکن است به دلیل خونریزی در بافت و یا عضله به رنگ آبی و یا کبود درآید.
آسیب ممکن باعث لنگیدن هنگام راه رفتن شود.
• درجه3: پارگی کامل عضله و کوفتگی شدید و وسیع آن و مشاهده برجستگی قسمت آسیب دیده یا مشخص شدن هنگام ناحیه .

 ورزشهایی که ریسک بالایی برای آسیب همسترینگ دارند شامل: فوتبال، بیسبال، بسکتبال و تعداد زیادی از ورزشهای دو میدانی می شوند. آسیب مزمن و عضله در دوندگان به علت مکانیزم آن یعنی تکرار حرکات دویدن بیشتر است.

 درمان های ورزشی و توانبخشی در آسیب عضله همسترینگ:  درجه یک:مانند دیگر آسیب های ورزشی رعایت اصل PRICE (محافظت، استراحت، یخ، فشار، بالا نگه داشتن عضو) سودمند می باشد. محافظت از عضو مانع افزایش شدت آسیب می شود.
استراحت و منع انجام فعالیتهایی که آسیب را تشدید می کنند باعث افزایش سرعت بهبود می شود. استفاده از یخ 15- 10 دقیقه، 3-2 بار در روز باعث کنترل التهاب و جلوگیری از افزایش ادم می شود. استفاده از گرما به دلیل افزایش خونریزی و آسیب عضله در 4-3 روز اول منع شده است.
استفاده از فشار در محل آسیب به وسیله باندهای کشی و یا جوراب های الاستیک به کنترل تورم و ادم کمک می کند. اگر در محل بانداژ احساس سوزن سوزن در عضو کردید ممکن به دلیل این باشد که باند را بیش از حد سفت بسته اید. استراحت و دراز کشیدن به طوریکه پاها بالاتر از سطح بدن باشند به کنترل تورم و آسیب کمک می کند این نکته یعنی بالا نگه داشتن عضو را نیز قبل از بستن باند کشی رعایت نمایید .

اگرچه بعضی از متخصصین اعتقاد دارند که کشش عضو در مراحل اولیه در درمان با ارزش است اما احتیاط لازم باید صورت گیرد.
زیرا کشش بیش از حد به طوری که احساس ناراحتی بیش از حد متوسط ایجاد شود ممکن است ترمیم را عقب بیندازد.
حرکات کششی ملایم و تمرینات مقاومتی سبک (شکلهای 4 و3 و 2) در روزهای اول پس از آسیب کمک به بازسازی منظم و مناسب بافت عضلانی می کند. در ادامه تمرینات استفاده از یخ در حالت کشش نه تنها در کنترل تورم کمک کننده است بلکه به حفظ انعطاف پذیری عضلات کمک می کند. (شکل 5)
در صورتی که ورزش هایی همچون: پیاده روی، دوچرخه سواری و کشش با صندلی (شکل 6) همراه با درد نباشند می توانید در روزهای اول پس از آسیب انجام دهید.
هنگام شروع ورزشهای مشکل تر و پیشرفته تر به یاد داشته باشید که هیچ گاه با فشار و دشواری زیاد تمرینات را انجام ندهید. مثلاً هنگام دویدن از شروع و توقف سریع خودداری نمائید و حرکاتی چون تمرینات بالستیک (پرتابی) را انجام ندهید. زیرا این تمرینات یا فشارهای سنگین می توانند موجب آسیب مجدد بافت عضلانی شوند. پس به یاد داشته باشید قبل از انجام چنین ورزشهایی بدن خود را به خوبی گرم نمائید و حرکات کششی را با صبر و حوصله و صرف وقت کافی (تقریباً 30 دقیقه) انجام دهید زیرا عضلات هنگامی به آمادگی مساعد می رسند که شما وقت کافی برای گرم کردن و انجام نرمش گذاشته باشید.

شکل2: حرکت کششی همسترینگ :  روی یک سطح صاف مثل میز بنشینید و پای مصدوم را در حالی که زانوها صاف است دراز کنید. اکنون در حالیکه کمرتان صاف است به جلو و به سمت انگشتان پا خم شوید.

شکل3: حرکت قدرتی و تقویتی همسترینگ : روی یک صندلی و مقابل یک تکیه گاه مثل درب اتاق بنشینید.یک باند الاستیک تهیه کنید. یک سر تیوپ الاستیکی را به دستگیره در و یا یک شیء ثابت و سر دیگر آن را به دور مچ پای خود ببندید. با خم کردن زانوی خود تیوپ را بکشید و سپس در مقابل کشش آن به آرامی زانوی خود را صاف کنید. برای افزایش میزان کشش و مقاومت و مشکل ساختن تمرین می توانید فاصله ی صندلی خود را از در زیاد کنید.

  

شکل4: حرکت کششی همسترینگ (2) :  مقابل دیوار دراز بکشید و پای آسیب دیده خود را بدون اینکه زانوها خم شود به دیوار تکیه دهید. برای افزایش میزان کشش می توانید تنه خود را به دیوار نزدیک تر کنید و پای خود را به موازای دیوار و اندکی از آن فاصله دهید.

شکل 5 : استفاده از یخ در حالت کشش عضله همسترینگ :

شکل 6: حرکات تقویتی عضله به وسیله صندلی : روی یک صندلی چرخ دار بنشینید و به کمک پای آسیب دیده با حرکات متوالی و با قرار دادن کف پای صدمه دیده خود را به جلو بکشید. توجه داشته باشید که کف پای شما نباید روی زمین کشیده شود. برای مشکل تر ساختن این حرکت می توانید تمرین خود را روی فرش انجام دهید.

  

صدمات مزمن عضلات همسترینگ به طور معمول درجه یک بوده و ناشی از عدم گرم کردن صحیح و انجام بیش از حد تمرین می باشند.
در صورتی که گرم کردن به طور مناسب صورت گیرد و تکنیک های کششی به درستی انجام شوند؛ استراحت عضله ی مصدوم با کاهش شدت، مدت و دفعات تکرار فعالیت های ورزشی ممکن است در ترمیم آسیب کافی بوده و مشکل را حل نماید. در صورت پایداری صدمات و علائم آن ، پیشنهاد می شود برای ارزیابی و پیگیری حتماً به پزشک متخصص مراجعه نمائید.
 درجه دو:
درمان در کشیدگی عضلات پشت ران درجه ی دو اکثر موارد شبیه درجه ی یک می باشد. با این حال سرعت پیشرفت در بهبودی باید کوتاهتر باشد و ترمیم نیز مدت زمان بیشتری طول می کشد (2 تا 3 هفته). پیشنهاد می شود در این موارد با پزشک متخصص مراجعه نمائید تا میزان بهبودی و سرعت ترمیم عضو آسیب دیده با برنامه ی مناسب افزایش یابد.
 درجه سه:
سریعاً به پزشک متخصص مراجعه نمائید و تکنیک PRICE را تا مدت 4 تا 6 هفته انجام نمائید.

 در چه صورت مراجعه به پزشک ضروری است؟
در صورتی که صدمه ی عضله درجه ی 2 و 3 باشد و یا درجه ی یک به طوری که شواهدی از آسیب عضله که با خود درمانی به صورت گفته شده در زمان مشخص (2 تا 3 هفته) بهبود نیافته باشد مراجعه به متخصص ضروری است. این می تواند نشانه ی آسیب شدید و یا مکانیسم متفاوت و نظم نامناسب در انجام تمرینات باشد.

 چه زمانی می توان با خیال آسوده به ورزش حرفه ای بازگشت؟به عنوان یک قاعده ی کلی؛ هر فعالیتی که در محل آسیب و یا در نزدیکی آن ایجاد درد کند، ممکن است باعث افزایش آسیب دیدگی شود و در ترمیم و بهبودی اختلال ایجاد کند.

 مانند ورزشکاران نادانی نباشید که با انجام ورزشهای سنگین با وجود درد در عضله ی آسیب دیده از یک صدمه که ممکن است بهبودی کمی یافته باشد یک آسیب مزمن عضله ی همسترینگ می سازند.

 چگونه می توان از وقوع آسیب بعدی همسترینگ جلوگیری کرد؟
برنامه تمرینی با سرعت رشد آهسته و قدم به قدم و متناسب و خاص رشته ی ورزشی شما باعث افزایش کارایی عضلات پشت ران می شود.

برنامه ی گرم کردن به طور مناسب و انجام حرکات و تمرینات کششی با زمان کافی را قبل از انجام ورزش و شرکت در مسابقات فراموش نکنید.

توانبخشی در سندرم درد پاتلو فمورال

توانبخشی و فیزیوترابی در سندرم درد پاتلوفمورال

 آناتومی و آسیب شنا سی :

آیا شما هنگام بالا و پائین رفتن از پله ها، نشستن در ماشین، سینما و یا هر جایی که نشستن طولانی مدت می طلبد و هنگامی زانوها را خم می کنید مثل حالت اسکات احساس درد در زانوهایتان کرده اید؟
شما شاید دردی حس کرده باشید که در کشوری مثل آمریکا 5/2 میلیون نفر آن را تجربه کرده اند ؛ یعنی: سندرم درد پاتلوفمورال ( پاتلوفمورال ساختاری شامل دو استخوان یعنی کشکک و استخوان ران (فمور) می باشد .)
از فاکتور هایی که می توانند در ایجاد این سندرم تاثیر بگذارند، می توان به قرارگیری ناصحیح  استخوان کشکک (از لحاظ آناتومیک) بر روی فمور، ضعف عضلات چهار سر (روی) ران و یا سفتی زیاد در سمت خارجی زانو اشاره کرد.
در بیشتر اوقات درمان های نگهدارنده ضد درد، مقاوم سازی (تمرینات قدرتی) و حرکات کششی می توانند در بهبودی این سندرم موثر باشند.

1. درد:در مقابله با درد داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS ) می توانند کمک کننده باشند . در انتخاب نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید.
   همچنین شما می توانید در صورتی که  شرایط شما حاد است  (در زمان کوتاه شما دچار درد بی سابقه و جدید و یا درد شدید شده اید) از کیسه یخ و اگر حاد نیست (درد مدت طولانی تر و با شدتی ثابت وجود داشته است ) از روش گرم کردن موضع با وسایلی مثل پد و یا حوله در از بین بردن درد کمک بگیرید.
2.  مقاوم سازی ( تمرینات قدرتی ):تقویت تمام عضلات اندام تحتانی درگیر می توانید در برداشتن فشار از روی زانوی مبتلا کمک کننده باشد.

•  بالا بردن پا در حالت خوابیده:
  به پشت بخوابید و زانوی سالم را برای حفظ تعادل و ثابت سازی کمر خم کنید.پای درگیر را در حالتی که زانوی آن صاف است و نوک انگشتان به سمت بالا، تا حد زانوی خم شده تقریباً تحت زاویه ی 30 بالا آورید، مکث کوتاهی بکنید و سپس پائین بیاورید. این تمرین را 3 ست 15 تایی انجام دهید.
  
• بالا بردن پا از پهلو:به سمتی بخوابید که پای سالم زیر و پای مبتلا رو باشد. زانوی سالم را خم کنید به طوری که ران سالم در جای خود صاف و تکیه گاه پای مصدوم باشد. پای مبتلا به سندرم را در حالی که صاف و کشیده است بالا ببرید و پس از یک مکث کوتاه یک شماره ای پائین آورید. این حرکت را نیز در 3 تکرار 15 تایی انجام دهید.
  
•  نزدیک کردن پا ها و لگن:اینبار به سمتی بخوابید که پای مبتلا  زیر و پای سالم رو باشد. پای سالم را خم کنید و آن را می توانید در پشت پای مصدوم و یا جلو و یا روی آن قرار دهید. پای مصدوم را در حالی که صاف و کشیده است بالا و پس از یک مکث کوتاه پائین بیاورید. این تمرین را نیز در 3 تکرار 15 تایی انجام دهید.
  
•  خم کردن مفصل لگن :لبه یک میز یا صندلی بنشینید در حالی که پاها آویزان و زانو ها کمی خم هستند. زانوی مبتلا را بالا آورده و پس از مکث کوتاه به پائین برگردانید. توجه شود که حین انجام تمرین به جلو و یا عقب متمایل نشوید و نحوه نشستن و بالا آوردن زانو به طور قائم باشد. دستها را نیز می توانید برای حفظ تعادل روی لبه ی سطح بگذارید. این حرکت را نیز در 3 ست 15 تایی دهید.

در انجام تمرینات فوق می توانید از وزنه استفاده کنید. توجه داشته باشید در شروع فشار زیادی به خود وارد نکنید و سطح حرکات را به آرامی افزایش دهید.

1. حرکات کششی:
   سفتی شدید اطراف زانو باعث افزایش استرس و فشار روی آن می شود.این عارضه خود منجر به  اشکال در حرکات زانو می شود.
   راههای بسیاری در انجام حرکات کششی برای این قسمتها وجود دارد.حرکات کششی که در اینجا توضیح داده می شوند انجامشان موثر و آسان است و انجام آنها در طول روز توصیه می شوند.

•  کشش عضلات چهار سر رانی:این عضلات را که در جلوی ران قرار دارند می توان به این صورت کشش داد که مقابل یک تکیه گاه بایستید. مچ پایی را که مد نظر است با دست همان طرف بگیرید و به سمت باسن بکشید. از دست دیگر می توانید در حفظ تعادل استفاده کنید. توجه داشته باشید که در حین انجام تمرین کمر صاف باشد. این تمرین را در 5 ست 30 ثانبه ای انجام دهید.

• کشش عضلات گاستروسینموس/ سولئوس (عضلات ساق)این عضلات با هم به عنوان عضلات ساق شناخته می شوند (تقریباً روی هم قرار گرفته اند). این حرکت به کشش کلاسیک دوندگان (classic runners stretch) معروف است. در این حرکت هر دو عضله میتوانند کشیده شوند. مقابل دیوار و یا سطح قائم بایستید. دستها و یا ساعد را به عنوان تکیه گاه روی آن قرار دهید. در حالی که کف پاها روی زمین است به سمت دیوار متمایل شوید در این حالت عضله ی بالایی (گاستروسینوس) تحت کشش قرار می گیرد. در این حالت زانو ها را خم کنید در اینجا نیز عضله پائینی (سولئوس) تحت کشش است.
  در هر حالت 30 ثانیه مکث کنید و هر کدام را 5 بار تکرار کنید.

• نوار ایلیوتیبیال :Iliotibial Band
  این باند در قسمت خارجی پا و از استخوان لگن تا زانو قرار دارد. برای کشش این قسمت روی زمین بنشینید، پاهایتان را دراز کنید. پایی که می خواهید کشش دهید را روی پای دیگر انداخته به طوری که کف آن روی زمین باشد. با دست مخالف پای مورد نظر را بگیرید. با چرخش تنه و با استفاده از دست مخالف طوری پای خود را بکشید که شانه تان به آن برسد. هر کشش را به مدت 30 ثانیه انجام دهید و 5 بار تکرار کنید.

توجه شود که در حین انجام تمرینات کششی تحرک و جست و خیز نداشته باشید. زمان مناسب انجام تمرینات نیز صبح و یا شب قبل از خواب می باشد.

توانبخشی در کشیدگی و پارگی رباط صلیبی خلفی زانو

توانبخشی و فیزیوتراپی در کشیدگی و پارگی رباط صلیبی خلفی زانو ( PCL )  :

حرکات زیر در بازتوانی آسیب های PCL مفید می باشند. در انجام این تمرینات در نظر داشته باشید که آنها را زمانی انجام دهید که بتوانید نیمی از وزن خود را روی پای آسیب دیده بیاندازید و همچنین تورم زانوی صدمه دیده کاهش یافته باشد .

حرکت ایزومتریک عضله چهار سر رانی :

 روی زمین بنشینید و پاهیتان را دراز کنید و پای سالم را کمی خم کنید.در این حالت عضلات ران پای مصدوم را منقبض نموده و زانوی آسیب دیده را به کف   فشار دهید . و 10 ثانیه مکث کنید . و سپس عضله را شل کنید . این تمرین را در 3ست 10 تای انجام دهید .

حرکت ایزومتریک عضله چهار سر رانی روی صندلی :

 روی صندلی بنشینید که پشت آن صاف باشد.دقت شود در زانو ها تقریبا زاویه 90 درجه ایجاد شود. در این حالت سعی کنید عضلات ران را منقبض کنید و توجه شود که پاها حرکت نکنند .   10ثانیه مکث کنید و سپس عضلات را شل کنید . این حرکت را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .

ثابت سازی زانو :

 یک طناب الاستیک حلقه کنید و دور پای سالم بیاندازید  و دو سر آن را به یک تکیه گاه محکم ببندید .

1.  رو به تکیه گاه و بر روی پای مصدوم بایستید ، کمی زانوی آسیب دیده را خم  و عضلات ران را منقبض کنید. با حفظ این حالت پای سالم که طناب در آن است را به آرامی به سمت عقب خم کنید . حرکت را در3 ست 10 تایی انجام دهید.
2.   90 درجه بچرخید به طوریکه پای مصدوم به سمت تکیه گاه قرار گیرد . پا را به سمت خارج بکشید به طوری که از پای آسیب دیده دور شود . حرکت را در3 ست 10 تایی انجام دهید .
3.  پشت به تکیه گاه بایستید. پای سالم را در حالت صاف و کشیده بالا ببرید . این حرکت را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید . 
4.  90 درجه دیگر بچرخید. این بار پای سالم به سمت دیوار باشد . پای سالم را در عرض بدن حرکت داده و از دیوار دور کنید .این حرکت را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .
   برای حفظ تعادل میتوانید در این سری حرکات دست خود را روی تیه گاه قراردهید . برای پیشرفت و مشکل کردن حرکت نیز میتوانید روی یک بالش بایستید .
   

بلند کردن پا در حالت خوابیده :

 به پشت روی زمین بخوابید و پاهایتان را دراز کنید . عضلات ران پای آسیب دیده را منقبض کنید و پا را در حالیکه صاف کشیده است تا ارتفاع 20 سانتیمتر از زمین بلند کنید ، توجه شود که در حین انجام حرکت عضلات منقبض باشند ، سپس به آرامی پای خود را پایین آورید . این تمرین را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .

بلند شدن با حمایت دیوار (اسکات ) با کمک توپ :

 پشت به دیوار بایستید به طوری که کمر، شانه ها و سر چسبیده به دیوار و نگاه شما رو به جلو باشد . شانه ها را شل کرده و پاها یک قدم جلوتر از دیوار به عرض شانه از هم باز باشند . یک بالش لوله شده و یا یک توپ به اندازه توپ فوتبال را بین دو پای خود قرار دهید . به آرامی در حالی که حالت خود را حفظ کرده اید بنشینید و همزمان بالش یا توپ را بین زانو های خود  فشار دهید .حرکت را تا جایی ادامه دهید تا تقریبا به حالت نشسته شوید اما ران ها در راستای موازی زمین نرسند . دراین حالت تقریبا 10 ثانیه مکث کنید و سپس با حفظ حالت و به آرامی بلند شوید . به یاد داشته باشید که در حین انجام تمرین توپ یا بالش را بین دو پای خود در حالت فشرده حفظ کنید ، این تمرین را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .

توانبخشی و فیزیوتراپی در کشیدگی و پارگی رباط صلیبی خلفی زانو ( PCL )  :

حرکات زیر در بازتوانی آسیب های PCL مفید می باشند. در انجام این تمرینات در نظر داشته باشید که آنها را زمانی انجام دهید که بتوانید نیمی از وزن خود را روی پای آسیب دیده بیاندازید و همچنین تورم زانوی صدمه دیده کاهش یافته باشد .

حرکت ایزومتریک عضله چهار سر رانی :

 روی زمین بنشینید و پاهیتان را دراز کنید و پای سالم را کمی خم کنید.در این حالت عضلات ران پای مصدوم را منقبض نموده و زانوی آسیب دیده را به کف   فشار دهید . و 10 ثانیه مکث کنید . و سپس عضله را شل کنید . این تمرین را در 3ست 10 تای انجام دهید .

حرکت ایزومتریک عضله چهار سر رانی روی صندلی :

 روی صندلی بنشینید که پشت آن صاف باشد.دقت شود در زانو ها تقریبا زاویه 90 درجه ایجاد شود. در این حالت سعی کنید عضلات ران را منقبض کنید و توجه شود که پاها حرکت نکنند .   10ثانیه مکث کنید و سپس عضلات را شل کنید . این حرکت را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .

ثابت سازی زانو :

 یک طناب الاستیک حلقه کنید و دور پای سالم بیاندازید  و دو سر آن را به یک تکیه گاه محکم ببندید .

1.  رو به تکیه گاه و بر روی پای مصدوم بایستید ، کمی زانوی آسیب دیده را خم  و عضلات ران را منقبض کنید. با حفظ این حالت پای سالم که طناب در آن است را به آرامی به سمت عقب خم کنید . حرکت را در3 ست 10 تایی انجام دهید.
2.   90 درجه بچرخید به طوریکه پای مصدوم به سمت تکیه گاه قرار گیرد . پا را به سمت خارج بکشید به طوری که از پای آسیب دیده دور شود . حرکت را در3 ست 10 تایی انجام دهید .
3.  پشت به تکیه گاه بایستید. پای سالم را در حالت صاف و کشیده بالا ببرید . این حرکت را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید . 
4.  90 درجه دیگر بچرخید. این بار پای سالم به سمت دیوار باشد . پای سالم را در عرض بدن حرکت داده و از دیوار دور کنید .این حرکت را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .
   برای حفظ تعادل میتوانید در این سری حرکات دست خود را روی تیه گاه قراردهید . برای پیشرفت و مشکل کردن حرکت نیز میتوانید روی یک بالش بایستید .
   

بلند کردن پا در حالت خوابیده :

 به پشت روی زمین بخوابید و پاهایتان را دراز کنید . عضلات ران پای آسیب دیده را منقبض کنید و پا را در حالیکه صاف کشیده است تا ارتفاع 20 سانتیمتر از زمین بلند کنید ، توجه شود که در حین انجام حرکت عضلات منقبض باشند ، سپس به آرامی پای خود را پایین آورید . این تمرین را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .

بلند شدن با حمایت دیوار (اسکات ) با کمک توپ :

 پشت به دیوار بایستید به طوری که کمر، شانه ها و سر چسبیده به دیوار و نگاه شما رو به جلو باشد . شانه ها را شل کرده و پاها یک قدم جلوتر از دیوار به عرض شانه از هم باز باشند . یک بالش لوله شده و یا یک توپ به اندازه توپ فوتبال را بین دو پای خود قرار دهید . به آرامی در حالی که حالت خود را حفظ کرده اید بنشینید و همزمان بالش یا توپ را بین زانو های خود  فشار دهید .حرکت را تا جایی ادامه دهید تا تقریبا به حالت نشسته شوید اما ران ها در راستای موازی زمین نرسند . دراین حالت تقریبا 10 ثانیه مکث کنید و سپس با حفظ حالت و به آرامی بلند شوید . به یاد داشته باشید که در حین انجام تمرین توپ یا بالش را بین دو پای خود در حالت فشرده حفظ کنید ، این تمرین را نیز در 3 ست 10 تایی انجام دهید .

بلند شدن روی یک سطح یا پله :

 پای مصدوم را روی یک سطح مثل آجر و یا قطعه چوب صاف به ارتفاع تقریبا 10سانتیمتر و پای سالم را روی زمین قرار دهید .روی پای مصدوم بلند شوید و زانو را صاف کنید. در این حالت پای سالم از روی زمین بلند شده و وزن شما روی پای صدمه دیده قرار می گیرد . برای تکرار حرکت پای سالم را پایین آورده و به حالت اولیه برگردید . حرکت را در 3 ست 10 تایی انجام دهید

ایروبیک و تاثیرات آن بر بدن

ایروبیک و تاثیرات آن بر بدن

مطالعات و پژوهش های اخیر در دانشگاه Illinois-Urbana , نشان می دهد تمرینات ائروبیک سرعت زوال سلول های مغز را که از سن ۴۰ سال به بعد معمول است، کاهش می دهد.

تمرینات ایروبیک از حرکات ریتمیک و متناوب ماهیچه ای بهره برده و ضربان قلب و تنفس را در در مدت زمانی خاص بالا می برد.
نمونه های ساده این ورزش شامل: پیاده روی، دو، شنا، دچرخه سواری، کوه نوردی پله ای، اسکی در مناطق کوهستانی، اسکیت، انواع کلاسهای رقص و قالبهای مختلف تنیس به صورت متناوب ( راکت بال، اسکواش) می باشد.

باید به این مساله توجه کرد که که تمرینات ایروبیک می بایست در قالب خاص خود انجام شود که البته به هدف و شرایط فیزیکی شما، سوابق بیماری و وضعیت جسمانیتان نیز بستگی دارد.

تعادل و توازن برقرار کردن میان تمرینات و ورزشهای متناسب با شرایط جسمانی فرد بهترین شیوه انجام ایروبیک می باشد، این استراتژی مصدومیت های پیاپی را کاهش و بروز آنها را تقلیل می دهد و موجب می شود که در موقعیتها و شرایطی که فرد فعالیتهای زیاد بدنی انجام میدهد توازن و بالانس بیشتری در حرکات ماهیچه ها برقرار گردد، که این امر موجب لذت بردن بیشتر فرد نیز می شود.

به خصوص این مساله هنگامی که فرد ورزشها و تمریناتی با تحرک بالا مثل (دویدن، رقصهای سنگین، تنیس، راکت بال و اسکواش) یا ورزشهایی با تحرک کمتر مانند (شنا، پیاده روی، اسکی) انجام می دهد بسیار حائز اهمیت است.

توصیه های محتاطانه ما برای اینکه دچار مشکل نشوید در خصوص کسانی است که فعالیتهای ورزشی زیادی انجام میدهند و اگر شما اضافه وزن دارید و یا سابقه مصدومیتهای طولانی، یا در حال حاضر از مشکلاتی در نواحی پا، مچ پا، زانو، مفصل ران یا کمر دارید باید در انجام تمرینات ایروبیک احتیاط کنید. اگرچه تمرینات ایروبیک، تمرینات تکنیکی یا با تمرکز زیاد نیست، اما این ورزش به بهبود وضعیت جسمانی شما و پیش گیری از مصدومیتها کمک شایانی میکند. البته همه شیوه هایی که ممکن است در رابطه با ایروبیک از سوی سایرین مشاهده کنید مناسب و اصولی نیست. شما می بایست شیوه صحیح و درست را از مربیان ایروبیک یا فیزیولوژیستها بیاموزید.

مدت زمان انجام تمرینات ایروبیک
اینکه چه مدت زمانی را برای انجام تمرینات ایروبیک باید اخنصاص دهید بستگی به هدف، جدول برنامه ریزی و شرایط فیزیکی شما دارد، اما زمان 10 تا 60 دقیقه به نظر می رسد زمان قابل قبولی باشد.

اگر هدف شما کاهش وزن اضافی بدنتان باشد و در شرایط مساعدی هم باشید میتوانید مدت بیشتری هم ورزش کنید. شاید در اینصورت چیزی حدود سی، چهل یا شصت دقیقه هم به شما توصیه شود. تحقیقات اخیر نشان داده که سطح امادگی بدنی حتی با تمرینات نظم 10 دقیقه ای در روز هم افزایش می یابد. البته بهتر آن است که این تمرینات 10 دقیقه ای روزی دو یا سه بار و حداقل پنج روز در هفته باشد.
برای بالانس کلی آمادگی بدن، سلامتی و تناسب اندام جدول سی دقیقه ای توصیه میشود.

دشواری تمرینات تا چه حد باشد؟

میزان دشواری و سختی تمرینات ایروبیکی که شما انجام میدهید از 3 طریق اندازه گیری میشود:

1. تعیین و اندازه گیری ضربان قلب، که روش خوبی برای این است تا بدانید با افزایش تحرکات بدنیدر هر دقیقه به چه اندازه ضربان قلب بالا میرود.

2. شیوه بعدی تست صحبت کردن نام دارد، شما باید قادر باشید وقتی که تمرین میکنید به راحتی هم صحبت کنید (این شیوه برای فهمیدن اینکه تمریناتتان چقدر سنگین است بسیار مفید می باشد).

3. با توجه به میزان تواناییتان به سادگی میتوانید بفهمید که تمرینات با وجود دشواری چه تاثیری بر شما میگذارند.

البته شما و مربی تان میتوانید به کمک هم تعیین کنید که چه روشی برای شما مفید تر است و قابلیت بیشتری دارد، چرا که ما نمیتوانیم توضیحات کافی را با ذکر جزییات واقعی به شما ارائه دهیم. اگرچه به نظر میرسد که تمرینات متوسط و متعادل برای یک فرد عادی میتواند کاملا" لذت بخش باشد

ورزش های هوازی در کاهش کمر درد زنان موثر است

یافته های یک پژوهش نشان داد که ورزش های سبک هوازی در کاهش کمر درد زنان باردار موثر است ، به نحوی که از ورزش به عنوان یک روش پروفیلاکسی در کاهش کمر درد مادران باردار می توان استفاده کرد.

نتایج تحقیقات دکترفرهاد مصطفی موسی پژوهشگر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که به " بررسی اثرات حرکات ورزشی هوازی در کاهش کمر درد بانوان باردار" پرداخته است، می افزاید: بیش از80 درصد مردم در طول زندگی خود حداقل یک بار کمر درد را تجربه می کنند. کمر درد دومین علت مراجعه به پزشکان و علت بستری شدن در بیمارستان است.     

همچنین کمردرد دوران بارداری از اواسط سه ماهه دوم شروع و در سه ماهه سوم شدت می یابد. شواهد دلالت بر این دارد که زنان ورزشکار در این دوران کمتر به کمر درد مبتلا می شوند. اما دلیل قطعی در مورد کارایی ورزش هوازی در کاهش کمر درد هنوز دقیقا اراده نشده است.                                    

به همین منظور، بر اساس مطالعه ای که به صورتProspective بوده و از روشCase- Control استفاده شد، تعداد 18 نفر از مادران باردار با میانگین سنی 25 سال که در ماه پنجم باردار بودند، به صورت داوطلب انتخاب و مورد تحقیق قرار  گرفتند.                                                             

در این بررسی مادران از لحاظ کنترل اندیکاسیون های ورزشی بررسی شدند. سپس گروهCase تا آخر بارداری ( طبق دستور العمل انجمن مدرسین ورزشی کانادا) تحت ورزش های سبک و هوازی هفته ای دو جلسه و هر جلسه 60 دقیقه تمرین قرار گرفتند، از سوی دیگر، همزمان با آن در گروه کنترل 18 نفر انتخاب شدند که فاقد برنامه های تمرینی بودند. در پایان نیز تحقیقPost- Test انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد ورزش های سبک هوازی درکاهش کمردرد مادران باردار در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری موثر بوده است.

چاقی و ورزش

انجام ورزش به ‌تنهائی برای کاهش وزن نتیجه‌بخش نیست. مثلاً اگر بعد از یک ساعت پیاده‌روی چند لقمه غذا یا چند عدد بیسکوئیت بخورید کالری مصرف شده جبران می‌شود و نتیجه‌ای از این ورزش به لحاظ لاغری نخواهید گرفت. به‌عبارت دیگر اگر بخواهید تنها با پیاده‌روی یک کیلوگرم از چربی جمع شده در بدن را از بین ببرید، لازم است طی دو ماه روزانه یک ساعت با سرعت ۵/۴ کیلومتر در ساعت پیاده‌روی کنید، به شرط اینکه پس از پیاده‌روی هیچ غذای جبرانی نخورید. زیرا چنانکه گفته شد، این غذا کالری مصرف شده را به بدنتان باز خواهد گرداند و مانع سوخت چربی خواهد شد، به همین دلیل، ورزش برای کاهش وزن بدون رعایت رژیم غذائی هیچ نتیجه‌ای دربر نخواهد داشت.
نوع ورزش انتخاب شده نباید خیلی شدید و خسته‌کننده باشد. زیرا فرد پس از چنان ورزش‌هائی خسته شده، تعریق بدنش زیاد شده، دچار تنگی نفس و تپش قلب می‌شود. در حقیقت می‌توان گفت از ورزش‌های شدید و حاد و به‌خصوص نامنظم باید خودداری کرد.

 انتخاب ورزش‌های منظم و معتدل که معمولاً با دوام است، نتیجه‌ای مناسب‌تر خواهد داشت. مثلاً اگر روزی یک بار یا یک روز در میان، یک جلسه نیم ساعته به‌طور معتدل ورزش کنید، دوام و اثر آن بیشتر خواهد بود نگذارید طی ورزش نبض شما به بیش از ۱۱۰ بار در دقیقه برسد. اگر نبض‌تان از ۱۱۰ بار در دقیقه بیشتر شد، ورزش را متوقف کنید و به انجام حرکات تنفسی عمیق به‌منظور رساندن اکسیژن بیشتر به عضلات روی آورید. انتخاب نوع ورزش باید با احتساب توانائی شخصی و دسترسی هر فرد به وسایل و امکانات آن باشد.                                             

دویدن و پیاده‌روی از جمله ورزش‌هائی هستند که انجام  آنها معمولاً برای همه میسر و بدون ضرر است. شنا، مخصوصاً برای افراد خیلی چاق مفید است. زیرا فشاری بر زانو و ناحیه کمر، و ستون فقرات وارد نمی‌کند. از میان انواع شنا، حرکت‌ قورباغه‌ای یا شنای قورباغه‌ای به سبب آنکه بیشتر عضلات بدن در انجام آن دخیل هستند و به‌کار و فعالیت واداشته می‌شوند، بهتر است، اما هر وقت احساس افزایش ضربان یا تنگی نفس کردید، بهتر است کنار استخر دراز بکشید و با کشیدن نفس‌های عمیق، به قلب فرصت بدهید که اکسیژن بیشتری را به همراه خون تلمبه کند. استفاده از دوچرخه ثابت یا متحرک نیز بر مهره‌های کمر و زانو فشار زیادی وارد نمی‌کند. اگر تهیه آن ممکن بود، هر روز مقداری که خسته نشوید مسافتی را به آهستگی پا بزنید.
سعی کنید مدت ورزش در هر نوبت بیش از نیم ساعت نباشد. زیرا ورزش کردن بیش از نیم ساعت، باعث افزایش اشتها می‌شود و این امر هم منجر به پرخوری می‌شود. در این صورت از ورزش خود به نتیجه مطلوب دلخواه نرسیده‌اید. 

* همیشه این نکات را به یاد داشته باشید

هر چند ساعتی که ورزش می‌کنید به همان اندازه به عمرتان اضافه خواهد شد. در حقیقت، این بهترین سرمایه‌گذاری است، یعنی سود به‌اندازه سرمایه، بسیار غم‌انگیز است که شاهد توقف بسیاری از قلب‌ها باشیم در حالی‌که می‌توانیم فقط با یک رژیم غذائی و چند حرکت ورزشی و کاهش چند کیلو وزن، با این پیش آمد دردناک مبارزه کنیم.
ورزش را فراموش نکنید. ورزشی را انتخاب کنید که مجبور به ترک آن نشوید.

 فواید ورزش برای کودک چاق :

تحقیقات نشان داده است که کودکان، فعال بودن را از والدین خود یاد می گیرند؛ برای مثال اگر شما همراه کودکتان بیرون بروید و به جای اتوبوس یا تاکسی، پیاده روی کنید و به کودک بگویید" امروز چه روز خوبی است، خستگی از تنم بیرون رفت، چقدر خوب است پیاده روی". به این وسیله به کودک خود یکی از آسان ترین روش ها را برای حفظ سلامتی آموزش داده اید و او را به پیاده روی علاقمند کرده اید. روز بعد هرگاه بگویید، خسته هستم. کودکتان می گوید: برویم پیاده روی!

کودکان احتیاج به ورزش سخت برای حفظ تناسب اندام ندارند. آنها بازی کردن را بیشتر دوست دارند. بهتر است با آنها به پارک یا باغ وحش روید، به آنها دوچرخه سواری ، شنا، تنیس و غیره را یاد دهید و بگذارید کودک با بچه ها بازی کند. این بازی ها برای تناسب اندم کودک مفید است. برای تعادل وزن کودک تنها غذای سالم خوردن کافی نیست، بلکه در کنار آن، ورزش کردن نیز نقش مهمی را بازی می کند.

تغییر در غذای کودک و ورزش کردن، به معنای تغییر در غذای خودمان و فعال بودن می باشد. اگر شما غذای سالم مصرف کنید و به ورزش کردن عادت کنید، بچه شما هم همین کارها را یاد می گیرد و انجام می دهد. سعی کنید مربی خوبی برای کودکانتان باشید.

غذاهای چرب را از غذای روزانه کودک دور کنید و به جای آن غذاهای انرژی زا و پر از کربوهیدرات به کودک خود بدهید، از قبیل: نان، برنج، ماکارونی و سیب زمینی.

غذای کودک باید متنوع باشد و همه گروه های غذایی را شامل شود. گروه های غذایی شامل: کربوهیدرات ها، میوه جات سبزیجات، گوشت ها و لبنیات و مقدار کمی روغن می باشد.

روی میز به جای شیرینی و شکلات و غیره که برای بدن مضر است، آجیل، مغزها، میوه و میوه خشک بگذارید تا کودک هرگاه احساس گرسنگی کرد از این مواد غذایی مصرف کند.

چیپس، پفک، نوشابه و به طور کلی غذاهایی که ارزش غذایی ندارند را در خانه نگه داری نکنید. اگر اینها در خانه نباشد، هم کودک و هم شما نمی توانید مصرف کنید.

غذاهای سالم درست کنید و همه با هم سر سفره غذا حاضر باشید.

اگر شما غذای حاضری می خواهید بخورید، بگردید دنبال آن غذایی که ارزش تغذیه ای بیشتری دارد.

اگر کودک شما غذای سالم نمی خورد، به هیچ عنوان ناراحت و نگران نباشید، باید به کودک فرصت دهیم تا خودش به سمت غذای سالم بیاید.

از غذا به عنوان جایزه برای اصلاح رفتار کودک استفاده نکنید.

کنترل در غذا خوردن کودک نکنید. بگذارید خود کودک هرچقدر میل دارد بخورد.

کمبودهای کودکان

کودکانی که از خوردن میوه جات و سبزیجات پرهیز می کنند، ویتامین C لازم را دریافت نخواهند کرد. ویتامین C تقویت سیستم ایمنی و عملکرد بهتر مغز و حفاظت پوست را بر عهده دارد.

یکی از مهم ترین کمبودها در رژیم غذایی کودکان، کمبود اسید چرب ضروری امگا 3 می باشد. اسیدهای چرب برای سیستم عصبی و عملکرد مغز ، لازم می باشد.

امگا 3 در دانه ها و روغن های ماهی یافت می شود.

کلسیم و منیزیوم، که دارای اهمیت فوق العاده زیادی در سلامت استخوان، سیستم عصبی و عضلانی می باشند.

این نکته را نباید فراموش کرد که ما معلم خوبی برای فرزندانمان هستیم و باید سالم غذاخوردن را به آنها یاد دهیم