تاریخچه کاتاها

تاریخچه کاتاها

ریشه کاتاهای جدید کاراته را می توان در سه مدرسه ابتدائی اوکیناوائی جستجو کرد (شوری ته) (ناهاته) و (توماری ته) سه مدرسه اوکیناوائی هستند که سبکها و سیستمهای مختلف از جمله کاتاها از این سه دهکده منشا یافته اند.این سه شهر یا دهکده دوره های گذشته در نوک ناحیه جنوبی اوکیناوا قرار دارند…
حدود سالهای 1900 میلادی کاراته اوکیناوائی و کاتاهایش به ژاپن رسید،

در سال 1957_1968 گیچین فوناکوشی کاتاهای اساسی اوکیناوا را که عمدتا از سیستم (شوری ته) بودند به ژاپن آورد و ابتدا آن را در سطحدانشگاهها آموزش داد البته این کاتاها برای پذیرش بهتر ژاپنی ها دستخوش تغییرات زیادی شد، فوناکوشی کاراته ای ارائه داد که معمولا در دوجوهای قبلی اوکیناوا دیده نشده بود.
ژاپنی ها از این کاراته استقبال کردند و طولی نکشید که اساتید دیگری چون (مابونس کنسوا) از اوکیناوا به ژاپن آمده و به ترویج کاراته اوکیناوائی پرداختند.
مابونی،دانشجوی (یاتوتسونه ایتوسو (1915_1830) و کانرو هیگا اونا) بود. پس از فوت دو استاد برجسته شیتوریوی خود را بر اساس کاتاهای این دو استاد و از دو سیستم ناهاته و شوریته ابداع کرد و آنها را به ژاپنی ها آموخت…
در اواخر جنگ جهانی دوم بود که نظامیان ایالات متحده شروع به فراگیری کاراته در زمانی که ژاپن در اشغال آنها بود کردند و این سربازان بسیاری از آنچه را که آموخته بودند به ایالات متحده برده و بدین ترتیب کاراته در آمریکا و به دنبالش در اروپا گسترش یافت.
گفته می شود کاتا مانند هنرهای رزمی عموما از چین ریشه گرفته است، اینکه چگونه انتقال معلوماترزمی کاران اوکیناوائی که به چین سفر می کردند و با ورزشهای مختلف رزمی چین آشنا شده و به مطالعه آن می پرداختند بحث ما را شامل نمی شود، اما بطور اجمال به تاریخچه کاتاها می پردازیم…
شواهدی وجود دارد که کاتاهای کاراته قبل از سال 1600 میلادی در چین تمرین می شده است یکی از شواهد مستند کتاب (بابیشی) است. در کتاب فوق تحت عنوان (روح هنر رزمی) اشاره شده که (بابیشی) سبک فوکین کمپو تمرین می کرده در این کتاب در زمینه کاتاهای متعدد اوکیناوائی بحث های زیادی شده است کهاز جمله آنها می توان به کاتای (گوجوشیهو) اشره کرد.
گسترش کاتا در اوکیناوا شامل کلیه کاتاهایی می شود که از چین وارد شده و کاتاهایی که اساتید اوکیناوائی آنها را ابداع کرده اند متاسفانه سند مکتوبی در این زمینه وجود ندارد و مدتهای زیادکاتاها به عنوان یک روش کامل رزمی برای انتقال اطلاعات از نسلی به نسل دیگر صورت می گرفت در آن زمان شعر برای به خاطر آوردن چیزهای از یاد رفته استفاده می شد و در اغلب حالتها آموزش بر اساس سنت فامیلی مهارتهای رزمی (بودو) و توسط سرکرده فامیل یا اشخاص مسن دهکده آموخته می شد.این شکلی از کاراته روستایی بود در مقابل کاراته (دوجو) که امروزه آنرا می شناسیم.
حدود سده 1700 تا 1800 میلادی سه استاد اوکیناوائی کاراته مدرن را پایه ریزی می کنند، شینجو چوکن یکی از اساتید و بانیان سیستم شوریته بود که به اتفاق ساکوگاوا و چاتان یا را به استان (فوکین) چین مسافرت می کنند و هنرهای رزمی سلاحهای رزمی را در آنجا فرا می گیرند. هر سه اینها زیر نظر یک کاردار چینی به نام (کوسانکو) زیر نطر وی به مطالعه و تمرین هنرهای رزمی می پردازند.
در کتب تاریخی آمده است که (کوسانکو) متخصص هنرهای رزمی بوده و توانایی انجام این هنر را از یک راهب (شائولین) کسب کرده بود.در این زمان بود که کاراته رفته رفته شکل میگیرد و کاتاهای چینی با هنرهای رزمی اوکیناوائی در هم می آمیزد و به نام هنر اوکیناوائی که متاثر از چین بود شکل انسجام یافته ای پیدا می کند.
این روند ادامه پیدا می کند تا اینکه در قرن نوزدهم فرمهای اصلی کاراته اوکیناوائی تحت دو سبک یا سیستم شوری ته (دست شوری) و ناهاته (دست ناها) به وجود می آید.