شین، تای، وازا سه رکن (شین، تای، وازا) را می توان از ارکان اصلی زندگی انسان دانست زیرا حقیقت زندگی با روح آغاز شده، در کالبد شکل می گیرد و سپس تکنیک چگونه زیستن را می آموزد. این جریان در روش کاراته کاملا ملموس و محسوس می باشد و اگر تمرینات ما فاقد یکی از ارکان و پایه های ذکر شده باشد راه ما از بودو واقعی دور شده و بلکه به بیراهه خواهیم رفت. انضباط روحی و جسمی که در بطن کاراته بویژه سبک کیوکوشین نهفته شده و شکوه آن با مهارت تکنیکی تبلور می یابد همان رازی است که هنرجویان مکتب کاراته در نظر دارند به آن دستیابی نمایند. استاد فقید سوسای اویاما در یک جمله حکیمانه ابراز داشتند:( کیوکوشین کاراته اقیانوس بیکرانی است که راز آن در اعماقش نهفته است). شین: واژه ای است پر معنا، ژرف و عمیق، این کلمه که روح و حقیقت معنا می گردد دارای جایگاه ویژه ای در همه فرهنگ ها و ملل مختلف می باشد و انسان ماشین زده نیازمند پر کردن این خلاء در وجود خود است. در تمام متون کهن و باستانی می توان یک مرحله از روشنفکری که در سایه نوعی رفتار عابدانه و معنوی است را مشاهده نمود و شین این توفیق را برای ما به ارمغان می آورد که به درک حیات جهان هستی نائل شویم و از سویی بتوانیم و قادر باشیم از نیروی پر طراوت درونی وجودمان نهایت بهره را ببریم. به منظور رسیدن به این مرحله به دو مهم باید توجه کرد اول شناخت خود و دوم ترک خودپرستی. تای: (از خصوصیات عمده هنرهای رزمی وضعیت بدن است لذا همیشه بدن خود را در وضعیتی متعادل نگاه دارید). سوسای ماسوتاتسو اویاما ریاضتهای جسمی و کار سخت بدنی بعنوان تمرینات بیرونی در کاراته مطرح می شوند. این تمرینات و حرکات رزمی ما را از محل (تاندن) آگاه می نماید. آگاهی کاراته کا از این منطقه و همچنین تقویت عضلات کاربردی نقش اساسی در اجرای ضربات که با کیمه اجرا می شود را ایفا می نماید و از طرفی رسیدن به شرایط ایده آل فیزیکی یکی از اهداف روش کاراته می باشد که بایستی به آن توجه خاصی مبذول گردد. وازا: تمرینات درونی و تمرینات بیرونی را برای رسیدن به مهارت های تکنیکی در کاراته باید در نظر گرفت زیرا پیروزی در هنرهای رزمی از آن فردیست که دارای شرایط مطلوب روحی و جسمی است و این دو رکن در کنار قوه ادراک بالا و همچنین مهارت تکنیکی و تاکتیکی هر کدام به سه سال کار مداوم و بی وقفه دارد و کاراته کا را به برتریهای فنی می رساند. |