دیسیپلین در کاراته

دیسیپلین در کاراته

افرادی که کاراته تمرین می‌کنند، اغلب اوقات کلمه "اُس" را به کار می‌برند. گاهی این کلمه را با صدا و لحن صحبت کردن عادی به کار می‌برند و گاهی هنگام ادای آن تا حدودی فریاد می‌کشند. این کلمه می‌تواند در موارد مختلفی به کار برده شود: سلام، خداحافظ، بله، بسیار خوب و یا می‌فهمم و متوجه هستم. مهم نیست که این کلمه چگونه بیان شود، موضوع مهم این است که کلمه اُس یکی از درسهای بسیار مهم کاراته است.

بخش اول کلمه، "اُ" به معنای فشار آوردن و هل دادن است که مفهوم آن عبارت است از "تلاش صدرصد". بخش دوم کلمه "س" به معنای "تحمل کردن و بردباری" است. از ترکیب معنای دو بخش این کلمه، به مفهوم "التزام داشتن به بردباری" میرسیم. از طرفی "سو" به تنهایی می‌تواند به معنای "ساکت بودن" نیز باشد و معانی "شمشیر یا تیغ" و "قلب" را نیز در بر دارد. بنابراین می‌توان گفت که منظور ژاپنی‌ها از تحمل کردن و بردباری تأکید بر ساکت بودن دارد حتی وقتی که قلب با تیغ یا شمشیر بریده شده است.

بسیار طبیعی است که هر کس به دنبال تقویت و تشویق شدن در ازای تلاش خود در جهت انجام کاری می‌باشد. این یکی از اصولی است که جامعه ما با آن حرکت می‌کند. متخصصین در ازای کار حرفه‌ای‌شان، پول دریافت می‌کنند. معلمین، به شاگردانی که سخت کار کرده‌اند، نمره‌های بالا می‌دهند و از این طریق به آنها جایزه می‌دهند. والدین، فرزندان خود را به خاطر تلاش زیاد در انجام کاری، تشویق می‌کنند.

ولی کاراته عبارت است از دیسیپلین و نظمی که در برگیرنده مقدار بسیار زیادی درون اندیشی یا خود اندیشی است و "خود اندیشی یا درون اندیشی" بیشتر در رابطه است با "تکذیب ناپذیری یا انکار ناپذیری" تا تشویق و جایزه. متأسفانه بعضی از شاگردان کاراته تنها هنگامی که می‌دانند استاد در حال تماشا کردن آنهاست، تظاهر می‌کنند که سخت مشغول تمرین هستند. این عده، انرژی بیشتری برای جلب توجه استاد صرف می‌کنند تا یادگیری واقعی کاراته. به عبارت دیگر، تلاش آنهاْ "ساکت و بی‌صدا" نیست. چیزی که این عده از شاگردان متوجه نیستند این است که آنها در کلاس هستند که کاراته را یاد بگیرند نه اینکه استاد را تحت تأثیر قرار دهند. اگر این شاگردان بیشتر تلاش خود را در جهت جلب توجه استاد قرار دهند (هنگامی که استاد آنها را تماشا می‌کند) و در بقیه مواقع تنبل و کم کار باشند، این مسأله بعدها به هر ترتیب در اجرای تکنیک‌ها به وسیله آنها، منعکس خواهد شد. از طرفی باید بدانیم آنچه که استادان کاراته در آن تخصص پیدا کرده‌اند، بستگی تام به سعی و تلاشی که خود آنها در جهت یادگیری به کار برده‌اند دارد، بدون توقع هیچ پاداش، جایزه یا تشویقی. آنها به صورت کاملا مستقل کار کرده‌اند. هر گلی که در یک جنگل دور دست رشد کند، به همان قدر زیباست که گلی در جایی بروید که همه قادر به دیدن و تماشای آن باشند. در حقیقت، بیشتر استادان کاراته، تمرینات خود را در کوههای ژاپن انجام می‌دادند، جایی که هیچ کس قادر به تماشای آنها و تشویق و پاداش دادن به آنها نبود.

هر بار که در کاراته "اُس" می‌گویید، به خاطر داشته باشید که الزامی است که سخت کار کنید و تحمل و بردباری داشته باشید. اگر هر بار، کلمه "اُس" را از صمیم قلب و با افتخار بیان کنید، می‌توانید اطمینان داشته باشید که در حال انجام کار به درستی و به خوبی هستید.